ไดอารีสีดำ3

เธอเป็นเด็กสาวที่สวยน่ารัก กล้าพูดกล้าแสดงออก

ตรงข้ามกับเราที่ถามคำตอบคำ

เมื่อเราจัดเก็บขวดเก่าเสร็จเธอก็ส่งเงินค่าของให้ ตามใบเสร็จที่เรายื่นให้ก่อนหน้า

เดี๋ยวก่อนนะอย่าเพิ่งกลับ เธอร้องเรียก เราขอรดน้ำเธอหน่อย ไม่ได้ออกไปไหนเลย

พ่อแม่ก็ไปสโมสรกับเพื่อนๆ พูดจบเธอก็ตักน้ำมารด ลงตรงหัวไหล่เรา

เราชื่อ วริญญา เรียก ริญ เฉยๆก็ได้ เธอชื่ออะไรเหรอ

ชื่อทิวครับ เราตอบเธอ

ทิวงั้นดื่มน้ำก่อน เธอเดินกลับไปหยิบน้ำอัดลมมาเปิดให้ขวดหนึ่ง พร้อมกับยื่นให้

เราลังเล อยู่ในใจ

ไม่รับโกรธด้วย เธอพูดสำทับมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

เรารับน้ำมาดื่ม พร้อมกล่าวขอบคุณครับ

จะบ้าหรือเราเป็นเพื่อนกันทิว

เราสนทนากันอย่างถูกคอจนไม่รู้เวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่

เมื่อนึกขึ้นได้เราก็ขอตัวกลับ

เธอส่งยิ้มหวานให้ พร้อมกับโบกมือลา

   เมื่อกลับถึงร้าน

 เราก็รู้สึกว่า มันมีอะไรเกิดขึ้นกับความรู้สึกของตนเองอย่างชัดเจน

ดูสิหัวใจของหนุ่มวัยรุ่นอย่างเรา มันเต้นตุ๊บๆๆผิดจังหวะ

เหมือนมันกำลังจะดีดออกมานอกอกเสียให้ได้

มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่เคยได้รับหรือเคยมี

มันเป็นครั้งแรกที่เราได้ดื่มน้ำจากมือของหญิงสาว ที่ไม่เคยรู้จักมักคุ้นมาก่อน

แต่มันกลับทำให้เรารู้สึกประหลาดใจ ที่คนเพิ่งเคยเห็นหน้ากันเพียงแค่ครั้งเดียว

กลับรู้สึกว่าเหมือนมีความใกล้ชิดสนิทสนมกันมานาน แสนนาน