เช้าวันนี้เราก็ทำงานตามปกติ
แต่จิตใจของเราสิ
มันเริ่มไม่ปกติ
หัวใจมันเริ่มคิด
หัวใจมันเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง
ว่าจะเป็นไปได้หรือ
ที่เส้นทางรักของเราลูกชาวนาจนๆ
ด้อยการศึกษา
กับหญิงสาวแสนสวย
ลูกสาวของคณาจารย์
จะมาลงเอยกับเราได้
ยิ่งคิดเราก็ยิ่งมองไม่เห็นทาง
แต่...ความรักระหว่างเราสองที่มีให้กันนิ่สิ
มันเป็นรักแท้
วริญญาเธอ ไม่เคยรังเกียจเรา
ซักคำเธอก็ไม่เคยเอ่ยปากออกมาให้ช้ำใจในเรื่องฐานะการงานของเรา
เอาเถอะ เมื่อเธอมีใจ เมื่อเรารักเธอ
เมื่อเธอก็รักเรา
เมื่อหัวใจสองเรามีกันและกัน
แม้อุปสรรคน้อยใหญ่ที่คอยขวางกั้นอยู่ข้างหน้า
เราก็จะลองลุยฝ่ากับมันดู
มันอาจจะผิดหวังบ้างหรือสมหวังบ้าง
ก็ขอให้โชคชะตาและอนาคตเป็นตัวตัดสินรักเราเถิด
วริญญา
ฉันพร้อมแล้ว ฉันมีความมุ่งมั่น
ฉันจะสานถักทอสายใยแห่งรักนี้
ที่เราสองร่วมทอถักด้วยกันมาต่อไป
โดยไม่หวั่นว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น