ยินดีต้อนรับทุกท่านสำหรับคนใจช้ำที่ถูกย่ำยีมาไม่ว่าคุณจะเป็นใครเราคือเพื่อนกัน

วันอังคารที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

ที่ภูเก็ตเธอเสร็จใครฉันไม่สน



พี่ไม่เคยสนใจว่าเธอเคยพลาดพลั้งอะไรมา

เธอไปทำ  อะไร  ที่ภูเก็ต
เธอคงเสร็จ  ผู้ชาย  จนหงายหลัง
ด้วยอารมณ์ วัยรุ่น  เธอกระมัง
เธอจึงได้ สังคัง  เกาะกินใจ
เธอจึงเกลียด  ผู้ชาย  ไปทั้งโลก
เธอจึงสับ  จึงโขลก กระโชกใส่
เธอจึงวิ่ง  หาทอม  มาปลอบใจ
เธอจึงได้ หนี้สิน พร้อมกับทอม
เธอจึงเป็น  เมียทอม โดยน้อมใจ
เธอจึงพลี กายให้ ไม่ถนอม
เธอจึงติด เหล้ายา เพราะอีทอม
เธอจึงยอม  เอาตัว เข้ากรงใจ
ที่ภูเก็ต  คงเป็น ถิ่นสวรรค์
เธอคงคิด  เช่นนั้น  จริงใช่ไหม
เธอคิดว่า  ผู้คน  ศิวิไลซ์
เธอจึงยอม  มอบใจ  ให้กับมัน
ทุกถิ่นที่  ล้วนมี  คนดีชั่ว
จะหาลูก หัวผัว  ดูให้มั่น
ใช่เห็นเป็น  ผู้ชาย  ยอมให้มัน
คิดว่ามัน  จะรัก  บูชาเรา
มันได้ง่าย  ก็ทิ้งง่าย  จำไว้เถิด
อย่าไปเปิด สองขา  อ้าให้เขา
ถ้าอ้าเร็ว  จะหุบเร็ว ตอนมันเอา
มันจะปวด  รวดร้าว คาวโลกีย์
อยากสมาน  รอยแผล  ที่ในใจ
เจ็บแค่ไหน ขวัญใจ มาหาพี่
พี่ยังรัก  ยังห่วง  ทุกนาที
จากวันนั้น  ถึงวันนี้  ยังมีเธอ
พี่ยินยอม  แต่งเธอ  มาเคียงข้าง
พี่ยินดี  ร่วมสร้าง ขอเสนอ
ขอให้เธอ สนองตอบ มอบใจเธอ
มารักพี่  เถิดเธอ  ไม่ช้ำใจ
จะบรรจง รอยจูบ ลบรอยช้ำ
จะลูบคลำ รอยแผล  ใจให้หาย
จะชดใช้ การกระทำ  ของผู้ชาย
ที่ทำเธอ  ร้องไห้  ที่ผ่านมา
จะขอซับ  น้ำตา สองพวงแก้ม
อยากให้มี  รอยแย้ม  ที่ดวงหน้า
จะให้เกียรติ ให้รัก  และบูชา
จะยกเธอ เสมอหน้า ไม่อายใคร
จะเดินควง  ไปมา  ให้ใครเห็น
จะบอกรัก  เนื้อเย็น แม้ไปไหน
จะหอมแก้ม  ซ้ายขวา ต่อหน้าใคร
ให้ใครใคร  เห็นว่า  พี่รักนาง
จะมีลูก กับน้อง ทั้งหญิงชาย
จะให้เธอ  ยิ้มได้ ไร้คนถาง
รักพี่ก้อง  เถิดน้อง ไม่จืดจาง
จะรักนาง ตราบสิ้น ลมหายใจ
ลืมมันเสีย  เหตุการณ์  ที่ภูเก็ต
เธอจะเสร็จ ให้ใคร ไม่เสียหลาย
ตัวพี่ก้อง  คนนี้ จะทุ่มใจ
ต่อนี้ไป  ไม่มี คราบน้ำตา
ถ้าตัวน้อง อยากได้  ชายคนรัก
จงเปิดใจ  ตั้งหลัก มองดูว่า
มีผู้ชาย  คนหนึ่ง ซึ้งอุรา
บอกรักเธอ  เสมอมา  ไม่เสื่อมคลาย
ทั้งความนอก  ความใน  จากใจพี่
เธอก็รู้  คนดี พี่บอกไว้
พี่เจ็บมา  กี่ครั้ง  ด้วยเหตุใด
พี่ก็บอก  เธอไป ทุกเหตุการณ์
เธอไม่คิด  หรือว่า  เส้นทางรัก
เขาสลัก  ให้ใจ  เราสมาน
เขาทิ้งเธอ เพราะเขา แค่คนพาล
ที่มันผ่าน  แวะมา หาที่ไป
มาวันนี้ ตัวจริง  ก็คือ พี่
อยู่กับเธอ  ตรงนี้  อย่าผลักไส
พี่รักเธอ มากล้น  สุดหัวใจ
อยากจะได้ เธอเป็น ภรรยา
เมื่อเส้นทาง  รักเรา  เป็นอย่างนี้
เธออย่าหลบ  อย่าลี้  อย่าหนีหน้า
จำได้ไหม  คำทำนาย  พี่ส่งมา
กลับไปอ่าน  สิว่า  เขียนอย่างไร
พี่ส่งให้  ในเมล์  แต่ครานั้น
หัวใจพี่  นั้นยัง  คงจำได้
พี่ไม่เคย  ปลิ้นปลอก  หลอกย่ำใจ
พี่รักเธอ  ด้วยใจ  ที่ใสงาม
ทิ้งกับทอม  พร้อมใจ  มารักพี่
ใจพี่ก้อง  ดวงนี้  ไม่มีหนาม
มีรอยแผล  มาบ้าง  แต่งดงาม
อยากจะถาม  หัวใจ  ของคนดี
พร้อมหรือยัง  เปิดใจ  หันมามอง
หันมารัก  พี่ก้อง  อย่าหลบลี้
อันข้าวของ  เงินทอง  ของที่มี
ทิ้งมันไป ตัวพี่  ไม่ต้องการ
พี่ต้องการ  แค่ตัว  และหัวใจ
ของทุกอย่าง  พี่หาได้  ไม่ล้างผลาญ
รู้จักเก็บ  รู้จักหา  มาช้านาน
ขอนงคราญ  อุ๊เอย  จงเชื่อใจ


.........อย่ารอนานนะจ๊ะ เดี๋ยวจะแก่มีลูกไม่ทันใช้กัน.........
อย่ากลัวสิ่งใด ถ้าใจจะรัก พี่เองยังไม่กลัวสิ่งใดขอให้เธอมีใจ
อะไรจะเกิดพี่ไม่เคยกลัวเลย
มาทำให้มันเป็น มาทำให้มันเดินไป
มาทำให้มันไปถึงจุดนั้น
พี่คนเดียว ไปตรงนั้นไม่ได้ ถ้าเธอไม่ร่วมมือ
แค่เธอพาตัวพาใจกลับมา
สองแขนพี่เปิดอ้ารอเธอเสมอ ทุกวันทุกเวลา ดัวยสัจจริง ฟ้าดินเป็นพยาน

..............................................................................................................











วันจันทร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

เธอหาสิ่งใดให้กับชีวิตตนเอง



คนเราแต่ละคนมีปลายทางชีวิตที่แตกต่างกัน
ความฝันจะชักนำให้เราเดินสู่ทางเส้นนั้นเอง
ขึ้นอยู่กับว่าเราฝันสิ่งใด จากนั้นเราก็จะเดินเข้าสู่เป้าหมาย
ส่วนจะถึงเป้าหมายหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับความรู้ ความสามารถของแต่ละคน

บางคนมุ่งมั่นสู่เป้าหมายนั้นด้วยความรู้ความสามารถ
บางคนทอดกายเป็นสะพาน ให้ตัวเองได้มาซึ่งสิ่งนั้น
โดยไม่แคร์สายตาใคร หรือศิลธรรม จรรยาใดๆก็มี

คนเราหาสิ่งใดก็มักจะได้สิ่งนั้น เช่น
หาการศึกษา หาความรู้ เราก็จะได้มีการศึกษา มีความรู้ในที่สุด

หาเรื่อง ก็จะได้แต่เรื่อง วุ่นวายไม่รู้จบรู้สิ้น
หาคุกก็จะได้คุก
หาเพื่อนดีก็จะได้เพื่อนดี หาเพื่อนกินก็จพได้เพื่อนกิน
หาเพื่อนเลวก็จะได้เพื่อนเลว
หามิตรแท้ก็จะได้มิตรแท้
หารักแท้ก็จะได้รักแท้
หาความเสื่อมให้ตนเองก็จะได้ความเสื่อม
หาหนี้ก็จะได้หนี้
หาความเจริญก้าวหน้าก็จะได้ความเจริญก้าวหน้า
หาศัตรูก็จะได้ศัตรู

คิดง่ายๆเราปลูกสิ่งใดก็ย่อมได้สิ่งนั้น มันเป็นสัจจธรรม เป็นจริง เป็นนิรันดร์

ถ้าเรายกตีนใส่เขา เขาก็ต้องยกตีนใส่เรา
ถ้าเรายกมีดใส่เขา เขาย่อมยกมีดใส่เราเช่นกัน
ถ้าเราหันปืนใส่เขา ก็ก็หันปืนใสเรา 
ถ้าเรายกมือไหว้เขา เขาก็ยกมือไหว้เราตอบด้วย

นี่คือหลักความจริง มันเป็นอมตะเป็น นิรันดร ที่ใครต้องการสิ่งใดก็ทำสิ่งนั้น
 และผลที่ตามมามันก็ย่อมไม่แตกต่างจากนั้น

คนเรานิสัยเช่นไร ก็จะคบคนเช่นนั้น
เหมือนน้ำ ก็จะไหลไปหาน้ำ
น้ำมันก็จะไหลไปรวมกับน้ำมันเช่นกัน

ไม่มีทางที่น้ำกับน้ำมันจะรวมตัวเป็นเนื้อเดียวกันได้

สันดานคนก็เช่นนี้ คนเช่นใด ก็คบคนเช่นนั้น

ดังนั้นแรงผลักที่สำคัญที่ทำให้เราเดินไปสู่เป้าหมายแห่งฝันคือ สันดานนี่เอง

คนสันดานเสีย ก็มีเป้าหมายไปที่เสีย แล้วก็พาตัวเองเดินไปตามเป้าหมายนั้น
ตามที่สันดานมันอยากไป
คนสันดานดี ก็จะตั้งเป้าหมายไว้ทางดี แล้วก็เดินทางสู่ฝันนั้นด้วยสันดานที่ดีผลักพาไป เช่นกัน



ทั้งหมดทั้งสิ้นนี้ มันจึงเป็นสันดาน หรือจิตใต้สำนึกเราเท่านั้นที่สร้างแรงผลัก แรงบันดารใจ ออกมา
แล้วมันก็พาตัวเราไปในเส้นทางต่างๆ

หลายๆครั้งเรามานั่งทอดอาลัย โทษฟ้าโทษดิน โทษพ่อ โทษแม่ ว่า ทำไมไม่อย่างนั้น ทำไมไม่อย่างนี้

แต่ไม่เคยโทษตัวเอง พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาจนโต ก็บุญคุณล้นฟ้า พ่อแม่ให้กำเนิดเรามา ตายกี่ชาติก็ชดใช้ไม่หมด เรายังจะร้องขอเอาอะไรจากพ่อแม่อีกเล่า


  • ทำไมเราไม่ถามตนเองว่า เรา ให้อะไรกับพ่อแม่ เพื่อเป็นการตอบสนองบุญคุณนั้นคืนไปบ้าง
  • ทำไมเราไม่ถามตนเองว่า กี่ครั้งแล้วที่เราทำให้พ่อแม่เจ็บปวด ผิดหวัง เสียน้ำตาเพราะลูกเลวๆอย่างเรา
  • กี่ครั้งแล้วที่เรา ทำผิดซ้ำซากทั้งที่พ่อแม่ร้องเตือน และก็ให้อภัยแล้วให้อภัยอีก



  • ทำไมเราไม่ถามว่า เราให้อะไรกับตนเองบ้าง ในสิ่งที่เราโทษคนอื่นนั้น เราเคยทำให้ตนเองบ้างไหม



  • เรากล่าวหาว่าพ่อแม่ไม่ส่งเราเรียนหนังสือ พอเรามีงานทำสามารถส่งตัวเองได้ เราได้ทำสิ่งนั้นหรือไม่
  • เรากล่าวหาว่าพ่อแม่กินแต่เหล้า เมาแต่ยา แต่เราก็ทำเช่นเดียวกับที่เราด่าว่าพ่อแม่



  • เรากล่าวหาว่าทำไมเราไม่ก้าวหน้า เราโทษสังคม โทษสารพัด แต่ไม่โทษตัวเอง ว่าตัวเองหยิบยื่นสิ่งดีๆให้กับตนเองบ้างหรือไม่ ตลอดชีวิต มีแค่ การพนัน ม้า มวย หวย บอล และก็เหล้า


แล้วมึงจะเอาอะไรกับชีวิต ถ้ามึงประพฤติเช่นนั้น มึงจะโทษคนอื่นเพื่ออะไร เพื่อให้ตนเองดีขึ้นหรือไร



  • ถ้าเราไม่เคยให้เกียรติตนเอง ก็อย่าหวังจะให้คนอื่นมาให้เกียรติ เพราะเราเองยังไม่เคยทำสิ่งนั้น
  • ถ้าเราไม่เคยให้โอกาสกับตนเองก็อย่าเสียเวลาไปร้องขอโอกาสจากคนอื่นอีกเลย
  • ถ้าเราวางตัวไม่เหมาะสม วางตัวไม่ดีสมควรแก่ฐานะ ก็อย่าห้ามมิให้คนอื่นดูถูกเรา
  • ถ้าเราไม่เห็นคุณค่าตนเอง ก็อย่าหวังจะให้คนอื่นเห็นคุณค่าเราเช่นกัน




  • ตราบใดที่เรายังทำตัวต่ำต้อย ถ่อยสถุน ไร้ค่า ก็อย่าห้ามสายตาคนอื่น มิให้มองเรา เห็นเราเป็นเช่นนั้น

ก็เพราะเราทำตัวให้เขาเห็นเอง มันส่อออกมาเอง

  • อยากให้คนยกย่อง ให้เกียรติก็ต้องรู้จักวางตัวให้เหมาะสม ให้คนเห็น และยกย่องเห็นค่า ให้เกียรติตัวเองก่อนเสมอ


หลักการของการมีชีวิต

มันมิใช่เกิดมาแล้ว ต้องได้ หรือไม่ได้สิ่งใด ชีวิตมันขึ้นอยู่กับเราพามันไปเส้นทางใด หาสิ่งใด มีเป้าหมายชีวิตอย่างไร ไม่มีสิ่งใด ลอยมา เกิดขึ้นเอง หรือเจริญก้าวหน้า หรือตกต่ำเอง ไม่มี ไม่เคยมี

  • ทุกอย่างขึ้นอยู่กับ กฎแห่งกรรม หรือกฎของการกระทำ กรรม คือ การกระทำ ทำกรรมดี ย่อมได้สิ่งดี ทำกรรมชั่วหรือสิ่งชั่ว เป็นกรรมชั่ว ย่อมได้สิ่งชั่วตอบแทนเช่นกัน



  • ไม่มีใบปริญญาทีี่จะลอยมาใส่มือเรา โดยที่เรามิได้เป็นคนขวนขวาย หมั่นเพียรศึกษาหามาเอง
  • ไม่มีเกียรติยศชื่อเสียงเกิดขึ้นมาเองโดยที่เรา นอนเกาขี้กลากอยู่เฉยๆ
  • ไม่มีทางที่เราจะได้สามี หรือภริยาที่ดี หรือครอบครัวที่ดี ถ้าแม้แต่ตัวเราเองยังไม่รู้จักสิ่งนั้นและไม่เคยทำสิ่งนั้น


เราชอบคาดหวังจากคนอื่นเสมอ ว่าต้องให้เราอย่างนี้อย่างนั้น ต้องการรักแท้ ต้องการสามีที่ดี ต้องการภรรยาที่ดี ต้องการครอบครัวที่ดีแต่ไม่เคยหันมาดูตัวเองเลย ว่าเราให้สิ่งเหล่านั้นได้หรือไม่ เราเองก็ทำไม่ได้ แล้วเราจะคาดหวังอะไร  เราอยากได้สิ่งใดตอบแทนเราต้องทำสิ่งนั้นด้วย

พุทธองค์สอนว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน หมายถึงตัวเราเองต้องเป็นที่พึ่งให่ตนเองได้ก่อน หรือช่วยเหลือรับผิดชอบตนเองได้ก่อน เราจึงจะช่วยผู้อื่นรับผิดชอบผู้อื่นด้วยได้


  • ตราบใดที่เรายังทำสิ่งนั้นมิได้ ก็อย่าพึงแสวงหาสิ่งดีนั้นจากผู้อื่นเลย เพราะคนที่มีสิ่งนั้นในตัวในคุณสมบัตติตนเองดีแล้ว คนเหล่านั้นก็จะแสวงหาคนเช่นเดียวกับพวกเขาอยู่ดี เขาไม่มามองเราหรอก ทำนองน้ำไหลไปหาน้ำ น้ำมันไหลไปหาน้ำมัน หรือภาษาพุทธบอกว่า กรรมเขาเสมอกัน คือ การกระทำเขาเท่ากัน คือดีเสมอกัน หรือชั่วเสมอกันนั้นต่างหากคือตัวกำหนด


ดังนั้นอนาคตของเรามันจะดีหรือไม่ดี มันจึงขึ้นอยู่กับการกระทำของเราในวันนี้นี่เอง การกระทำในวันนี้จะมีผลส่งออกไปสามทาง คือ ส่งผลให้อดีตเราว่าเป็นอย่างเรา เพราะเลยนาทีนี้ก็เป็นอดีตแล้ว ส่งผลทางที่สองคือ ว่าอนาคตเราจะเป็นอย่างไร เช่นปัจจุบันเรากำลังมุ่งมั่นเรียนปริญญา แน่นอนว่าอนาคตเรา มันต้องเป็นบัญฑิตที่จบปริญญาในซักวัน และผลทางที่สามคือส่งผลต่อสังคมแวดล้อม และชีวิตเส้นทางของเราเอง ถ้าเราจบปริญญา เราก็มีงานทำที่ดีขึ้นคนรอบข้างก็ได้ดีตามไปด้วยคือไม่เดือดร้อนกับพฤติกรรมของเรา 

แต่ถ้าเราเฝ้าแต่ทำชั่ว สังคมก็จะเดือดร้อน มีโจร มีอาชญากรคนนึงเพิ่มขึ้นในสังคม และสุดท้าย ทั้งอดีต อนาคตตัวเอง ก็มืดบอดอย่างสิ้นเชิง

มันจึงอยู่ที่เราว่า เราต้องการสิ่งใด เราหาสิ่งใด ให้กับตัวเราเองคำตอบมันก็เป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว














วันศุกร์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

ศาลาพักใจ


              

ดีใจที่เธอมา

                                           

              ยินดี ที่เธอมา                   รู้ไหมว่า พี่ดีใจ
             แม้เหนื่อย ก็หายไป          แม้ป่วยไข้ ยังสร่างซา
            ดีใจ ที่เห็นเธอ                    สุขเสมอ ที่เจอหน้า
            ขอบคุณ ที่แวะมา              ดื่มน้ำท่า ก่อนคนดี
            เหนื่อยยาก ลำบากไหม    มีอะไร ให้บอกพี่
            ช่วยได้ พี่ยินดี                    จะไม่มี ว่ารีรอ
            ดีใจ ได้เห็นหน้า                 จนน้ำตา พี่ไหลคลอ
            เธอจ๋า อย่ารั้งรอ                 อยู่ที่นี่ เถิดขวัญใจ





กาพย์ยานี 11 โดย (ก้อง ) กังวาล ทองเนตร สงวนลิขสิทธิ์ 







เพลง รักเกินกว่าจะทำลาย
คำร้อง ทำนอง กังวาล ทองเนตร
ขับร้อง โดย กังวาลทองเนตร (เพื่อเธอ )

สงวนลิขสิทธิ์






เพลง ศาลาพักใจ

คำร้อง-ทำนอง-เจ้าของลิขสิทธิ์-กังวาล ทองเนตร

ขับร้องเป็นไกด์ไลน์ โดย กังวาล ทองเนตร
















วันจันทร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

เพราะเธอกลัวคนรักจริง


เธอมีวันนี้ก็เพราะเธอกลัวความจริง
กลัวคนรักจริง

เธอพยายามผลักคนที่รักเธอออกไปให้ไกล
เธอผลักคนที่รู้จักเธอดีออกไปไกลตัว
ทั้งหมดนี้ก็เพราะเธอกลัวความจริง
เธออายที่จะเดินทางถูกแต่ไม่อายในทางที่
สายตาคนเย้ยหยัน

เธอจึงหลบตัวเองอยู่ในกะลา ในโลกแคบๆของเธอ
ในสังคมที่ใครรู้ก็ดูถูกเหยียดหยาม

เธอไม่กล้าหนีจากมันเพราะเธอ
หลงคิดว่า นั้นคือเป้าหมายสุดท้ายที่ดีที่สุดของชีวิต

โลกของเธอจึงเป็นเพียง โลกจอมปลอม สังคมจอมปลอม และของปลอมๆอีกมากมาย
ที่เธอให้เขาใช้หลอกตัวเธอเอง

พี่สุดแสนเสียดายอนาคตของเธอ
ที่ยังมีเส้นทางยาวไกล
เธอยังไปได้อีกไกลในเส้นทางที่มีเกียรติมีศักดิ์ศรี สังคมยอมรับ
เชิดหน้าชูตาให้วงศ์สกุล พ่อแม่ภาคภูมิใจ

แต่เธอเลือกปี๊บให้พ่อแม่ไว้คลุมหัว ยามที่คนอื่นถามถึงเธอต่อหน้าพ่อแม่
ว่ามันแต่งงานหรือยัง มีลูกมีหลานหรือยัง มันอยู่กันยังไง

เธอสร้างความลำบากใจให้พ่อแม่

น่าเสียดาย เสียดายที่คนอย่างเธอ ลุ่มหลง
มัวเดินทางผิด และไม่พยามยามที่จะแก้ไขแม้มีคนทักท้วง
 และยื่นมือพาเธอเดินออกมาสู่เส้นทางที่ถูกต้อง
พี่ต้องพูดให้แรงๆเพื่อให้เธอได้สติ และตื่นเสียทีเถอะที่รักพี่ยังนั่งรอเธออยู่ทุกเวลา

















วันเสาร์ที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

บางทีกับดีลโด้



จากวันนั้นจนถึงวันนี้
ฉันมีใจรักให้เธอเสมอมา
ไม่ว่าเธอจะทำอะไรกับฉัน
ฉันก็รับได้และรักเธอเสมอมา

แต่ตลอดเวลา เธอกลับถุยถ่มน้ำลายรดหัวใจฉันตลอดมา
เธอใช้พฤติกรรมที่เถื่อนๆกับฉันเสมอมา 
ทุกครั้งที่ฉันยื่นไมตรี

สิ่งเดียวที่เธอยื่นคืนกลับมาหาฉันคือ ตีนของเธอ
และใช้ตีนของเธอ เหยียบลงตรงที่หัวใจฉัน

..ใช่ ฉันผิดเอง ฉันผิดเองที่หลงรัก เทิดทูนเธอตลอดมา
ฉันแส่ ฉันเสนอหน้าเองมาตลอด

เธอไม่มีวันที่จะเข้าใจหรอกคนดี ว่าฉันทำสิ่งนั้นเพื่ออะไร
จนกว่าเมื่อใด ดวงตาเธอสว่างเห็นธรรม เป็นปกติ เหมือนเช่น
คนทั่วไป เมื่อนั้นเธอจะเข้าใจว่าที่พี่ทำให้เธอนั้น คืออะไร

ขอให้มีความสุข กับ ดีลโด้ ของเธอนะ
บางทีคงถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะนั่งดู
วิถีชีวิตของเธอ ตามทางที่เธอเลือก
ว่าสุดท้ายทางเส้นนี้
มันจะจบลงอย่างไร

พี่ก็หวังว่า คงไม่นอนกอด แท่งดีลโด้ตายคากัน
เหมือนที่เป็นข่าว เป็นจุดจบที่ทุเรศและอัปลักษณ์ที่สุด
ขออย่าให้มันเกิดกับเธอก็แล้วกัน

พี่เจ็บนัก
ไม่สามารถฝืนทนเดินต่อไปในสภาพจิตใจอย่างนี้ได้

เมื่อใดดวงตาเธอเห็นธรรม รู้สัจจธรรม
รู้หลักความจริง รู้ความเป็นไปของธรรมชาติ
เธอพาใจกลับมาหาพี่คนนี้ได้เสมอ
พี่จะเปิดประตูใจรอไว้เพื่อเธอตลอดไป

รอวันที่เธอเป็นปกติ จิตใจปกติ
พี่หวังไว้ซักวันนึง คงมาถึง