ยินดีต้อนรับทุกท่านสำหรับคนใจช้ำที่ถูกย่ำยีมาไม่ว่าคุณจะเป็นใครเราคือเพื่อนกัน

วันอังคารที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2560

จบกันที่ตรงนี้


ชีวิตฉัน ไม่ได้ดีงาม หรือสูงส่งไปเสียทุกเรื่องหรอก

แต่ฉันมั่นใจว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันกล้าพูดว่า
ไม่มีผู้ชายคนใด ดีกับเธอเท่าฉัน 
ไม่มีผู้ชายคนใด ทำให้เธอได้มากเท่าฉันอีกแล้ว

ฉันก็แค่ผู้ชายธรรมดา  ที่มีใจรักเธอเท่านั้นเอง
แค่ฉันได้ทำในสิ่งที่คิดว่า คนที่รักกันน่าจะทำให้กันเท่านั้นพอ
อย่างอื่นฉันไม่สนใจ

แต่นับจากวันนั้น  ทุกอย่างสิ้นสุดแล้ว ฉันยืนยัน
เราสองคนได้ตายจากกันและกันแล้ว
เราจะไม่รู้จักกันอีกต่อไป
จะไม่มีคำถาม คำห่วงใยต่อกันอีก
ทุกอย่างจบสิ้นระหว่างเรา
ฉันจะถือว่า ฉันได้ชดใช้กรรมเก่าให้เธอแล้ว

เกิดชาติใดอย่าได้พบ เจอะเจอกันอีก
ขอให้เธอโชคดี ตามแรงบุญแรงบาปที่เธอสร้างเอาไว้
เธอสร้างสิ่งใดไว้ ขอให้เธอได้รับสิ่งนั้นตอบแทน
ให้เสมอกันตลอดไป



วันพุธที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2560

สาปส่งเธอ



สาปส่งเธอ

หน้าเธอบาน  เหมือนกับ  จานเรดาร์
ปากก็หนา  เหมือนกับ  ขอบครกหิน
แถมปากเธอ  ก็ลู่  เกือบถึงดิน
คงเป็นรอย  มลฑิน แต่ปางค์บรรพ์
คงด่าพ่อ  ด่าแม่ ที่แก่เฒ่า
ปากเลยเน่า เกินกว่า จะกล่าวสรรค์
ขาก็เดี้ยง เหงือกก็โผล่ โธ่โลกัณฑ์
มันคือบาป  แต่ปางบรรพ์  เธอสร้างมา
มาชาตินี้  เธอจึง  มาชดใช้
พูดกับใคร เขาไม่  อยากมองหน้า
กลัวฟันเสิก เหงือกดำ  ทิ่มตำตา
คนบาปหนา ก้มหน้า  รับใช้กรรม
ยามค่ำคืน   ดึกดื่น  สักเพียงไหน
เดินขาเดี้ยง  ออกไป  วิ่งหาหำ
หิ้วหวีไป  ให้กล้วย  เขาทิ่มตำ
แสนระยำ  ต่ำช้า   ใจสามาลย์
มีผัวปลอม เธอเอา  ไว้หลอกใช้
ถึงดีลโด้  จะใหญ่  ไม่สงสาร
พอผัวปลอม  เข้ากะ   มึงก็คลาน
หอบสังขาร  ออกล่า  หาผัวจริง
คงสักวัน  ฟ้าดิน  จะลงโทษ
คงเกรี้ยวโกรธ ขั้นบ้า ฆ่าทุกสิ่ง
คงสักวัน  สวรรค์  รู้ความจริง
เธอจะหมด  ทุกสิ่ง  ที่เธอมี
เธอไม่อาย  ฟ้าดิน หรือผีสาง
ที่เธอสร้าง มันชั่ง บาปเหลือที่
หลบไม่ได้  ซ่อนไม่ได้  คนรู้มี
หญิงอัปรีย์ หิ้วหวี  ไปหาชาย
ขอสาปแช่ง  พฤติกรรม  ที่เธอทำ
มันชั่วช้า  สาระยำ เกินคาดหมาย
ให้เธอตก อเวจี  ทุกชาติไป
เกิดชาติ  อย่าได้  มาเป็นคน
ให้คำสาป  คำแช่ง จงแกร่งกล้า
ให้ครอบคลุม  ทั่วหล้า  พนาสนธิ์
จะเหยียบย่าง  ก้าวไป ในสายชล
จงเกิดดล  พายุใหญ่  โถมใส่เธอ
ให้มีผล นับร้อย  นับพันชาติ
พยาบาท ติดตัว  เธอเสมอ
อย่าได้พบ  สิ่งดี ที่บำเรอ
ขอให้เธอ พบแต่ วิบากกรรม
ให้คำสาป ของฉัน  มันคลายถอน
เมื่อถึงตอน  เธอมา  ถึงจุดต่ำ
ไม่มีใคร  แก้ได้ ทุกถ้อยคำ
ให้เธอเจ็บ  เธอช้ำ เหมือนฉันเป็น
คำสาปนี้  มีผล ทั่วแผ่นหล้า
อีกนภา สายธาร ภิบาลผล
จนกว่าข้า  จะถอน ค่อยผ่อนปรน
เจ็บเกินทน  เพราะคน ใจอย่างเธอ
ใครไม่ข้อง  ไม่เกี่ยว ให้เลี้ยวหลบ
ใครอ่านพบ สบเห็น ให้ทำเผลอ
ให้แคล้วคลาด  ทุกบาท ที่อ่านเจอ
สาปเพียงเธอ  คนอื่น  ให้ชื่นใจ
ให้สุขสม ทั่วหน้า  สถาพร
ที่อ่านกลอน สุนทร ฝากมาให้
ให้โชคดี  มีสุข  ทุกชาติไป
เจ็บอย่าได้  ภัยอย่าได้ ให้โชคดี







ภาพนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาในบล็อกทุกกรณี




วันเสาร์ที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2560

ทั้งรักทั้งเกลียด



ฉันเกลียดเธอ

เกลียดเธอ  จนเข้าไส้
แต่หัวใจ  กลับห่วงหา
เจ็บใจ  จนด้านชา
แต่โหยหา และอาวรณ์
ปวดร้าว  ในดวงจิต
รอยอดีต คอยหลอกหลอน
ยากนัก  ข่มตานอน
ถ้าไม่เห็น  เธอกลับมา
อีกใจ  ก็ชิงชัง
แต่อีกใจ  ยังห่วงหา
เกลียดเธอ  ทุกเวลา
แต่ห่วงหา ทุกวันคืน
คนที่  ฉันชังหน้า
ก็คือเธอ  แม่ขวัญยืน
คนที่  ฉันสุดฝืน
ก็ขวัญยืน  อีกเช่นกัน
ทั้งรัก  ทั้งแสนเกลียด
เป็นเสนียด มาแรมวัน
คือเธอ  แม่จอมขวัญ
ใจของฉัน  ทรมาน
รักมาก  ก็เจ็บมาก
แสนลำบาก ทรวงร้าวราน
เกลียดเธอ  แม่ดวงมาลย์
แต่ก็รัก  เธอเช่นเดิม
คงไร้  หนทางแก้
หากไร้ใจ  มาส่งเสริม
อยากให้  เป็นเหมือนเดิม
ครั้งที่เรา  รักกันดี




















วันอังคารที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2560

เส้นทางแห่งกรรม

เส้นทางกรรม

คนเราตราบใดที่ยังประพฤติตัวอย่างเดิม
มีความคิด ทัศนคติเดิมๆ
มีรสนิยมเหมือนเดิม
มีมุมมองทางสังคมแบบเดิม

ไม่ว่าจะอยู่อีกกี่ปี กี่ชาติ
หรือทำอะไร กี่ร้อยกี่พันครั้ง
ผลลัพธ์ มันก็จะยังออกมาเหมือนเดิม

มันจึงขึ้นอยู่กับว่า ฐานเดิมที่เราเหยียบยืนอยู่เวลานี้คืออะไร
ถ้ามันคือ แง่ลบ ติดลบทุกทาง แน่นอน ผลลัพธ์ มันก็ล้มเหลวอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ทุกอย่างบวก
ผลลัพธ์มันก็บวก

สันดานคนเปลี่ยนแปลงไม่ได้
แม้จะพยายามเสแสร้งแกล้งทำ
แต่สุดท้ายก็กลับมาที่เดิมอยู่ดี

ถ้าหมามันเคยกินขี้ กินของต่ำ
ก็ไม่มีอะไรที่มันจะกินไม่ได้อีก

แม้เรานำมาเลี้ยงใส่กรงทอง
ให้อาหารราคาแพงอย่างดี
พอมันหลุดมาเจอขี้ เจอของต่ำ มันก็กินอย่างเคย

เพราะสันดานมันเคยเสียแล้ว
หรือเรียกได้ว่าติดอยู่ในสัญชาตญาณมันโดยกำเนิด

อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงสันดานคน
เพราะนั่นคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
อะไรก็แล้วแต่ ที่มันได้หยั่งรากลึกถึงขั้นเข้าสันดานแล้ว เราเปลี่ยนมันไม่ได้

เมื่อเราทำดีแล้ว ได้พยายามแล้ว

ที่เหลือก็ให้เป็นบุญกรรมของเขาเอง

กรรม 
หรือกฎแห่งการกระทำ เป็นจริงที่สุด
ฆ่าชีวิตเขามา เจ้าชีวิตที่ถูกฆ่าเขาก็อาฆาต เอาคืน 
สร้างตราบาปกับใครมาวันนึงเขาก็เอาคืน

ชี้หนี้ด่าใคร เขาก็ชี้หน้าด่าตอบกลับ
ยกตีนใส่ใคร เขาก็ยกตีนกลับ
ยิ้มให้ใครเขาก็ยิ้มกลับ
ยกปืนใส่หน้าใคร เขาก็ยกปืนใส่หน้ากลับ
ยกมือไหว้ใคร เขาก็ยกมือไหว้กลับ

นี่เป็นกฎแห่งการกระทำ หรือ กรรม
 กรรมคือคำกลางๆ คือ การกระทำ
ทำดีเรียกกรรมดี
ทำชั่วเรียกกรรมชั่ว

คนเราโกหกคนอื่นได้ทั้งโลก
แต่มันไม่มีทางโกหกตัวเองได้เลย
ทำอะไรไว้ รู้อยู่แก่ใจ

วันนึงเขาก็เอาคืน
ช้าเร็วเท่านั้นเอง
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตัวเอง
มีอดีตเป็นของตัวเอง
มีเจ้ากรรมนายเวรเป็นของตนเอง
ทั้งชาตินี้ และชาติที่ผ่านมา

จงรอรับผลของมันแต่โดยดี










วันพุธที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2560

ถามใจเธอดูว่าต้องการสิ่งใด




ตราบมีลมหายใจฉันต้องเดินไปข้างหน้า

ชีวิตฉัน ก็ใช่ว่าเกิดมา จากครอบครัวชนชั้นสูง
ฉันเกิดมาจากครอบครัวชาวนายากจนครอบครัวหนึ่งในสังคมไทย

แต่นั่นหาใช่สิ่งที่จะบั่นทอนกำลังใจฉันเลย
ฉันกลับภาคภูมิใจ ที่ได้เกิดเป็นลูกชาวนา
มันทำให้ฉันเข้มแข็ง แข็งแกร่ง
เข้าใจชีวิต เข้าใจความยากลำบากของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

ตลอดชีวิตฉันมุ่งมั่น ฝ่าฟัน จากศูนย์
จากคนไม่มีเลเวลทางสังคม
ในที่สุดฉันก็ขยับตนเองขึ้นมายืนได้อย่างภาคภูมิ
และตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ฉันจะไม่หยุดเดินเพียงเท่านี้
ฉันจะก้าวเดินต่อไป ต่อๆไปไม่มีที่สิ้นสุด จนกว่าฉันจะสิ้นลมหายใจ

ฉันมั่นใจว่า ตลอดเส้นทางชีวิต
ฉันเดินในกรอบ ทำนองคลองธรรม ถูกต้องมาตลอด
เงยหน้ามองใครต่อใครได้ ไม่อายฟ้าอายดิน
ไม่เคยทอดทิ้งใคร  ไม่เคยทำให้ใครเสียใจ ไว้เบื้องหลัง
ไม่เคยเหยียบหัวใจใคร ให้ไร้ค่า หรือถุยถ่มใส่ ให้จมดิน
มีแต่ความจริงใจ อุทิศตนเสมอมา
ฉันมั่นใจว่า ฉันมีค่าพอ ที่สังคมนี้ต้องการ

แต่เธอล่ะที่รัก
เธอเคยทำอะไรเพื่อใครบ้างหรือไม่นอกจากตัวเธอเอง
เธอเคยเห็นค่าของใจใครสักคนหรือไม่
เธอเคยเข้าใจคำว่ารัก จากปากจากใจ ของคนที่เคยบอกรักเธอหรือไม่

มีสักครั้งนึงไหม ที่เธอเคยรู้สึกรักคนอื่นบ้าง
มีสักครั้งไหมที่เธอเคยห่วงหาอาวรณ์ใครสักคน
มีสักครั้งไหมที่เธอเคยคิด มองคน  อย่างปราศจากอคติ
มีสักครั้งนึงไหม ที่หัวใจเธอเคยรู้สึกผิด ร้องไห้ ต่อสิ่งที่ผิดนั้น

เธอต้องการอะไรในชีวิตนี้ที่รัก
เงิน  เงิน เงิน

เงินใช่ไหมคือคำตอบชีวิตสำหรับเธอ
เธอทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน ใช่หรือไม่
เธออยู่กับใครก็ได้ เพื่อเงินใช่หรือไม่
เพื่อเงินแล้ว เธอยอมแลกศักดิ์ศรีของสตรีใช่หรือไม่
เพื่อเงินแล้ว เธอตัดสินใจ ชี้หน้าคนที่รักเธอ 
ห่วงใยเธอ จริงใจต่อเธอ ใช่หรือไม่

เพื่อเงินแล้ว เธอพร้อมจะฆ่าทุกคนที่รักเธอใช่หรือไม่
เพื่อเงินแล้วเธอพร้อมจะเป็นศัตรูกับใครก็ได้ในโลกนี้
ที่ขัดขวางเส้นทางเธอใช่หรือไม่

ฉันเจ็บจังที่รัก
แต่ใจฉันมันก็ยังรักเธอ 
นี่แหละคือปัญหาของฉัน

ถ้าทุกคำถาม เดินไปหาคำตอบเดียว คือ เงิน

วันนี้ฉันพร้อม ฉันมีเงิน 
แม้มันจะไม่มากมาย
แต่ฉันมั่นใจว่าให้เธอได้

เธอไม่ต้องการความรัก ความผูกพัน ความห่วงใย
เธอไม่ต้องการพันธะใดๆ ในชีวิตเธอ บนโลกใบนี้ ใช่หรือไม่

มาเหอะ ฉันมีเงินแล้ว
 เธอจะไม่ได้ความรัก ไม่ได้ความห่วงใย
ไม่มีพันธะ ทางใจใดๆตามที่เธอต้องการ

เธอจะได้เพียงเงิน

เธอลองมานั่งลง
มาเจรจาการค้ากับฉันดู
ว่าสินค้าของเธอ ที่แม่ให้มา
เธอจะตีราคา สักเท่าไหร่
กี่ร้อย กี่พัน หรือกี่หมื่นดีที่รัก

เมื่อมันเป็นการค้า
เธอก็ต้องยอมรับด้วยนะว่า
ทุกการเจรจาจากฉัน มันเป็นคำพูดของพ่อค้าเหมือนกัน
ฉันต้องตรวจสอบดูว่า 
สินค้าเธอ มีตำหนิหรือไม่
เป็นสินค้าเก่าหรือใหม่
เป็นของมีคุณภาพ หรือเหลือเดนใครมา

เพราะทุกเม็ดเงินที่พ่อค้าอย่างฉันจะต้องเสียไป
ฉันต้องมั่นใจว่า มันต้องเหมาะสมกับคุณภาพสินค้าที่เธอมี

เรามาค้าขายเลยที่รัก
เธอก็รู้ว่าจะ ซื้อขายกับฉันได้ช่องทางไหน
ทุกประตูที่ฉันมี

เธอนั้นเคยใช้มันเดินผ่านไปมา
ทุกประตุที่ฉันมี มันมีร่องรอย
และกลิ่นของเธออยู่
เธอรู้ดี ว่าช่องทางไหน ที่เราจะเจรจาขายสินค้าและส่งมอบของให้กัน

ฉันจะถือเงินรอเธอ ตามจำนวนที่เธอต้องการและฉันยอมรับได้
ตกลงหรือไม่ที่รัก


วันอังคารที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2560

เกิดมาทำไม


เกิดมาทำไม (วะอีเสิก )

เธอคือความ  ผิดพลาด  ของพระเจ้า
มันว่างเปล่า เหมือนของ  ไม่มีค่า
มีชีวิต  แต่ไร้ จิตวิญญา
อยากถามว่า เกิดมา  ทำไมกัน
เธอไม่อาย  หมูหมา หรือกาไก่
อยู่ทำไม รีบตาย เถิดจอมขวัญ
เธอแค่หาย  ใจทิ้ง  ไปวันวัน
ไม่มีความ  ผูกพัน  กับสิ่งใด
แค่หากิน  ใส่ไส้ มันไร้ค่า
ไร้ราคา ไร้คน  เคียงชิดใกล้
ไร้ภาระ  ไร้หน้าที่ ชั่งน่าอาย
เกลียดผู้ชาย  ชอบไม้  ป่าเดียวกัน
เธอเกิดมา  ทำไม  ถามใจดู
น่าอดสู เกินหา  คำมาสรรค์
เธอคือข้อ  ผิดพลาด ขั้นอนันต์
ที่พระเจ้า  รังสรรค์  เธอขึ้นมา
จงรีบตาย  ไปเสีย  เถิดที่รัก
อยู่ก็หนัก  แผ่นดิน  เหมือนดั่งว่า
เป็นอาเพศ กาลี ต่อพารา
รีบตายโหง  ตายห่า  ไปเถิดเธอ
อยู่ต่อไป รังแต่ คนชังหน้า
เป็นผีห่า ไล่ล่า  คราพลั้งเผลอ
ยามคืนค่ำ  ดื่มด่ำ ของปรนเปรอ
ตายเถิดเธอ อยู่ไป  มันไม่ดี
ไปเกิดใหม่  กับเขา  อีกสักเที่ยว
เผื่อมีคน  แลเหลียว  ดีกว่านี้
เผื่อมีใจ  ปกติ เป็นคนดี
อยู่เหมือนผี  อยู่ไป  ให้อายคน
ตายเถิดน้อง พี่ก้อง เรียกร้องขอ
ตายเถิดหนอ  จะได้ ไม่สับสน
ตายแล้วมา เกิดใหม่ ให้เป็นคน
อยากให้เธอ หลุดพ้น จงรีบตาย

วันศุกร์ที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2560

ขอบคุณที่เธอผลักฉันออกมาจากหัวใจ


นับจากวันที่เธอผลักไสฉันออกไปจากหัวใจเธอ
และให้อีทอมกระดอ ยาง ดีลโด้ไข่สั่นมาระรานฉัน

ฉันก็เกลียดเธอเข้ากระดูกดำตั้งแต่วันนั้น
ทุกค่ำคืน ทุกเวลา จากที่ฉันคอยเฝ้ารอเธอ
ทุกสิ้นเดือน ถึงต้นเดือน ที่เคยข้องใจว่าเธอ หอบหิ้ว
เอาร่างกายของเธอไปไหน ไปส่งให้ใครตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา
 ด้วยความข้องใจและห่วงใย

เวลาเธอกลับบ้านดึกกลัวเธอจะไม่มีที่จอดรถ ก็คอยห่วงใยเธอเสมอมา

จากวันนั้นที่เธอทำให้ฉันรู้ว่า  ฉันหรือเธอกันแน่ ที่ไม่มีค่า ไม่มีราคา
ฉันมั่นใจว่าฉันมีความรู้ มีคุณค่า ไปต่อได้

จะมานั่งอาลัยอาวรณ์อะไรกับผู้หญิงที่ถูกผัวทิ้งมาก่อน
และผู้ชายคนนั้นก็คงมีเหตุผลที่ทิ้งเธอไปเช่นกัน

ทำให้ฉันได้สติว่า  นี่เรากำลังจะเก็บของที่เขาคายทิ้งมากินต่ออย่างนั้นหรือ
เราอยากกินขี้ปากและกากเดนผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นหรือ

ถ้าเธอมีดี ถ้าเธอพลาดเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เพราะวัย
ฉันยอมรับ และอภัยให้เธอได้  และยินดีรับเดนคนอื่นด้วยใจ

แต่คำถามคือ

เธอพลาด หรือ ที่แท้ เป็นสันดานเธอเอง
มันทำให้ฉันได้คิด จากพฤติกรรมของเธอที่ฉันเห็น
ที่ผู้หญิงๆดีๆเขาไม่ทำกัน

เธอมีคุณค่าอะไรหรือ  นิสัยดีมากหรือ รูปร่างหน้าตาดีมากหรือ
พฤติกรรมน่ายกย่องหรือไร

เมื่อฉันมองภาพรวมแล้ว
คำตอบที่ฉันได้รับให้ตัวเองคือ เธอไม่มีอะไรทางดีเลย
เธอเป็นแค่ก้าง แค่กากที่เขาไม่ต้องการ คายทิ้ง
 เธอไม่พยายามที่จะทำให้ตนเองมีคุณค่าเลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันหยิบยื่นสิ่งดีทุกอย่างให้เธอแล้ว
แต่เธอถุยถ่มใส่ฉันตลอดมา

วันนี้ ฉันหมดแล้วสายสัมพันธ์
เธอไม่มีค่าใดๆในใจฉันอีกแล้ว เธอเหลือแค่ก้างแค่กาก 
ที่ไม่มีคุณค่าและราคาอีกแล้ว สำหรับใจฉัน

เธอตายสนิทแล้วจากใจฉัน
ขอบคุณที่เธอผลักฉันออกมา
มันทำให้ฉันได้รู้ว่า เธอไม่ควรมายืนอยู่ในใจฉันมาแต่แรกแล้ว
เพราะนิสัยเราก็เป็นตรงกันข้ามทุกอย่าง

วันที่ใจฉันไม่มีเธอ
ชีวิตฉันรุ่งโรจน์ ดีวันดีคืนจากวิถีชีวิตและอาชีพใหม่ของฉัน
ฉันไม่มีวันจะกลับไปตรงนั้นอีกแล้ว

นี่คือช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของฉัน และโปร่ง โล่งที่สุดของฉัน
ฉันหาเงินได้วันละนับหมื่นนับพันอย่างง่ายดายในแต่ละวัน
และถึงแสนในบางวัน

นี่คือวิถึชีวิตใหม่ของฉันที่เธอเคยถุยถ่มใส่

ขอบคุณอีกครั้งที่ทำให้ใจฉันชิงชังเธอได้
ขอบคุณอีกครั้งที่ทำให้ฉันปิดหู ปิดตา ปิดปาก ปิดทุกช่องทางสัมผัส
ที่มีต่อเธอลงได้

ฉันชั่งมีความสุขนัก

เย็นมานั่งดูข่าวหุ้น
กลางคืนดูหนัง ฟังเพลงด้วยความสุข
วันจันทร์ ถึงศุกร์ ก็นั่งปั้นเงินในตลาดหุ้น
ชีวิตไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลย

ขอบคุณจริงๆ อีกครั้งที่ โยนฉันออกมาจากใจเธอ
เพราะมันทำให้ฉันตัดสินใจได้ กลับมาเป็นฉันคนเดิม
วันที่ไม่ต้องมาสนใจว่าเธอจะเป็นหรือตาย ไปไหนมาไหน

เพราะจะวันนี้ วันหน้า หรือวันไหนๆ
เธอก็คงทำตัวแบบเดิม เหมือนเธอเคยทำมา

ผลักไสคนดี ฆ่าคนที่รักเธอ จอมปลอมไม่จริงใจกับใคร
หลอกลวงตัวเอง เห็นผิดเป็นชอบ ใครรักกูฆ่า

ใครตอแหลกูชอบ

ขออำนวยพรให้เธอเป็นไปตามนั้น ตามที่ใจเธอปรารถนา
ขอให้เธอได้รับกรรมทุกการกระทำที่เธอเคยสร้างเคยทำไว้
ไม่ว่ากรรมดี กรรมชั่ว  เธอทำไว้อย่างไร ให้เป็นไปตามกรรมนั้นทุกประการ

ขอบคุณอีกครั้งที่ให้ฉันตาสว่าง
ขอบคุณจริงๆ



วันจันทร์ที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2560

แค่คำขอโทษมันยังไม่พอ


เธอยังจำได้ไหม

ครั้งหนึ่งที่ตรงนี้ พี่ได้เขียนบทความแง่คิดงานศิลป์
 ปรัชญาชีวิตต่างๆลงในบล็อกนี้
แต่พี่ก็นำรูปเธอลงมาใส่ไว้ เป้าหมายก็เพื่อ 
อยากวางรูปของเธอเอาไว้ เก็บรูปเธอ
เอาไว้ที่ตรงนี้ ให้คงอยู่ในโลกอินเตอร์เน็ตตลอดไป จะได้ไม่สูญหาย
อยากดูเมื่อไหร่ก็คลิกเข้ามาดู

แต่พอเธอเห็น
เธอกลับเมล์ไปต่อว่าพี่ เขียนด่าเธอ และใช้คำพูดที่รุนแรงกับพี่
ทั้งที่พี่ได้พยายามอธิบายว่า จงอ่านแต่ข้อความ อย่าตีความใส่รูปที่นำมาประกอบ
เพราะข้อความมันเป็นกลางๆเป็นแนวทางเป็นข้อคิดสำหรับทุกคน
อาจจะตรงใครบ้าง ไม่ตรงใครบ้าง ก็เป็นไปได้
เธอก็ไม่เคยฟังเหตุผลพี่ ไม่เอา ไม่ฟัง ไม่ทำ ไม่คบหา ไม่คุย ตัดขาด
สารพัดที่เธอระดมใส่พี่

เมื่อเวลาหนึ่ง พี่ได้ลบรูปของเธอพวกนั้นออกไป
 แล้วนำรูปภาพใหม่มาวางไส่แทน
ส่วนข้อความเนื้อหา ล้วนเป็นของเดิมทุกตัวอักษร
แล้ววันนึงเธอกลับเข้ามาอ่านข้อความเดิม ทุกตัวอักษร เพียงแต่ไม่มีรูปเธอ

เธอรู้สึกไหมว่าเธอผิด
เธอรู้สึกไหมว่า ทำไมเธอไม่ฟังคำพี่บ้างแต่ตอนนั้น
พอไม่มีรูปเธอ มันก็ไม่ตีความ และที่เธอตีความ มันก็เพราะ
 ส่วนนึงมันตรงเธอ
พอถอดรูปเธอออก  ข้อความเดียวกันแท้ๆ แต่ทำไม เธอรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไป
ทำไมรู้สึกว่า พี่ไม่ได้ด่าว่าเธอ หรือใครต่อใครเลย

แล้วคำขอโทษล่ะคนดี เธอเคยมีให้พี่บ้างไหม
กว่าเธอจะรู้อะไรต่อมิอะไร ว่าจริง ว่าเท็จ 
เธอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็ใช้มีด ปักเข้าไปในอกคนที่รักเธอจนลมหายใจเขารวยรินแล้วทั้งสิ้น และมือของเธอยังกำด้ามมีดนั้นอยู่ ทั้งที่พี่พยายามพูดความจริงกับเธอ

เรื่องหมา  ที่เธอสร้างความเดือดร้อนชาวบ้านจนเขาทนไม่ไหว
เธอก็กลับหาว่าพี่นี่แหละเป็นตัวตั้งตัวตี
แล้วเป็นไงล่ะ เมื่อความจริงปรากฎ กลายเป็นว่า คนที่เธอคิดว่าไม่ทำ ไม่ใช่นั้นต่างหากที่ทำกับเธอ

เรื่องรถ แค่พี่ถามเธอด้วยหวังดีว่า ชนหรือไม่
ถ้าชนจะแก้ไขให้เพื่อช่วยเธอ
เธอกลับหลุดเป็นฟืนไฟใส่พี่ ทั้งที่พี่หวังดี

ทุกครั้งที่เธอทำอะไร มือกับใจเธอ 
มันแล่นเร็วกว่าสมองและจิตสำนึกเธอเสียอีก
กี่ครั้งแล้วคนดี  ที่เธอต้องสูญเสียเพื่อนที่ดี  สูญเสียญาติที่ดี ที่เคยมีบุญคุณต่อเรายามเราลำบาก สูญเสียคนที่รักเรา จริงใจกับเรา มาตลอด
กี่ครั้งแล้วคนดี ที่เธอฆ่าคนใกล้ตัวเธอเหล่านั้น
กี่ครั้งแล้วคนดี ที่เธอใช้ไฟอารมณ์เธอ เข่นฆ่าคนที่รักเธอ

ยามเธอลำบาก ยามเธอต้องการใครสักคน
เธอจำได้ไหม คนเหล่านั้นที่ยื่นมือช่วยเหลือเธอเป็นใคร
คิดดูให้ถ้วนถี่
ล้วนคือคนที่รักเธอทั้งสิ้น และเธอก็ฆ่าคนเหล่านั้นตายไปแล้วทั้งสิ้น
ด้วยมือเธอเอง

เธอลองมองสิ่งของใกล้ตัวเธอสิคนดี
ลองคิดช้าๆ ไล่ไปทีละชิ้น ว่าชิ้นนี้มาจากไหน ชิ้นนั้นใครให้เธอ
ชิ้นนั้นใครทำให้ พวกเขาให้เธอทำไม

เธอรู้ไหม เจ้าของสิ่งของเหล่านั้น
ก็คือคนที่เธอฆ่าตายด้วยมือเธอจนหมดแล้วเช่นกัน
หรือว่าเธอไม่เคยสำนึกเลยว่าตัวเองผิด
เธอไม๋เคยมีความรู้สึกนั้นในใจเธอเลย

เธอมีแต่ความหยิ่งผยอง จองหอง คิดว่าตัวเองเป็นเทพ เทวา
ที่คนอื่นต้องแสวงหามาให้ ทำให้ เสือกให้ เพราะเธอคิดว่า
คนอื่นเท่านั้นต้องให้เธอ ส่วนเธอไม่เคยต้องให้ใคร และไม่เคยออกปากขอใคร

เธอไม่รู้ว่ารักคืออะไร
เธอไม่รู้ว่าจริงใจคืออะไร
เธอไม่รู้ว่าคนปกติ เขาคิดอย่างไร
เธอไม่เคยรู้ว่า คนปกติเขาปฏิบัติต่อกันอย่างไร

เธอไม่เคยรู้ค่ามัน
เธอก็ไม่ควรได้มันไปเช่นกันในชีวิตนี้

ตลอดเวลาหลายปีพี่เฝ้าทนุถนอม
ดั่งแก้วตา ดวงใจ
ถูกด่าเสียเทเสีย ก็ยอมทนเพื่อเธอ

สุดท้ายเธอให้มีดปักอกพี่ ด้วยความเจ็บปวดที่สุด
ไม่มีทางลืมมันลงได้ในชาตินี้

เมื่อใดที่เธอมีจิตใจเป็นปกติ
เมื่อใดที่เธอสำนึกได้ว่าเธอผิด
เธอต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนที่พี่เคยทำให้เธอมาตลอด เช่นเดียวกัน
เพราะแค่คำขอโทษ มันคงไม่พอหรอกคนดี กับสิ่งที่เธอทำกับพี่

ถ้าวันนี้เธอยังจิตใจไม่ปกติ แล้วเธอมาอ่านบทความนี้
เธอก็จะไม่มีวันเข้าใจในสิ่งที่พี่พูดเช่นเคย

จนกว่าจิตใจเธอจะเป็นปกติ
รู้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน มาได้อย่างไร
ทำไมมาอยู่ตรงนี้  ต้องการอะไร จะไปทางไหน
ใครบ้างที่ออกแรงหนุนส่งเธอมา
ใครบ้างที่เกื้อกูลเธอมา
ใครบ้างที่คอยยื่นมือ ยื่นไมตรีให้เธอมา

เมื่อใดที่เธอรู้จักสิ่งเหล่านี้

แล้ววันนั้น
เธอจะอ่านบทความนี้ ของพี่ได้อย่างเข้าใจ
และจะมีน้ำตาไหลคลออาบสองแก้มเธอ
นั้นแสดงว่าเธอเข้าใจและสำนึกว่าที่ผ่านมา
 เธอทำอะไรพลาดไปบ้างในชีวิตนี้





วันอังคารที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2560

เธอฆ่าทุกคนที่รักเธอ



เพื่อนทั้งหลาย
คมมีดคมดาบ ที่ฟาดฟันแล้ว สร้างความเจ็บปวดมากที่สุดคือ
คมมีดคมดาบ ที่ฟาดฟันมาจากมือของคนที่เรารัก เราเชื่อใจ

มันเจ็บ มันจุก จนเราพูดไม่ออก
เมื่อเรามองเห็นว่า คนที่กำลังถือดาบฟันเรา คือคนที่เรา รักสุดหัวใจ
 และทุ่มเททั้งใจ

แม้เราจะเจ็บ แต่เราก็มิอาจต่อสู้หรือวิ่งหนีได้
มันกลับมีแต่ความหดหู่ใจ สลดใจ  และหัวใจมันแหลกสลายทันที
ที่รู้ว่าเป็นคนที่เราเฝ้ารักภักดี จริงใจ มาตลอดเวลา 
เป็นคนลงมือฆ่าเราด้วยตัวเธอเอง
มีอะไรไหม ที่เจ็บปวดไปกว่านี้

คนที่ฉันรักที่สุดในเวลาที่ผ่านมาก็คือเธอ
คนที่ฉันทุ่มเทหัวใจให้ทั้งหมดก็คือเธอ
คนที่ฉันฝากความหวังไว้ที่สุดก็คือเธอ
คนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดก็คือเธอ

แต่คนที่กล้าที่จะเหนี่ยวไกยิงฉันเป็นคนแรก
มันกลับเป็นเธอเช่นกัน
คนที่ใช้มีดแทงข้างหลังฉัน
พอฉันหันหน้าไปดู ก็เป็นเธอ เช่นกัน

นี่จึงเป็น การต่อสู้ที่ฉัน มิอาจที่จะคิดสู้ได้เลย
เพราะทันทีที่เห็นหน้า เรี่ยวแรงแขนขาฉัน ก็หมดลงเสียแล้ว

เธอได้ฆ่าฉัน ตายไปแล้ว ด้วยมือของตัวเธอเอง

ตลอดเวลา

ทุกครั้งที่มีโอกาสดีๆ
คนแรกที่ฉันคิดถึง ก็คือเธอ
ทุกครั้งที่ฉันได้สิ่งใดมา
คนแรกที่ฉันคิดถึงก็คือเธอ

ป้ายรถหน้าบ้านเธอ เป็นป้ายที่ฉันจอดแช่นานที่สุด
แทบจะถอดล้อรถนั้นออกเพื่อมิให้มันวิ่งไปป้ายต่อไปได้

มาวันนี้ รถเก่า รถโทรม พร้อมคนขับที่หัวใจโทรมๆ
ที่ถูกเธอเสียบแทงด้วยคมมีดแห่งทิฐิในใจเธอ

ได้พยายาม รวบรวมกำลังกาย กำลังใจ
เพื่อจะยืนหยัด ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
เพื่อ ขับรถคันโทรม กับหัวใจที่ถูกเหยียบถูกฆ่า
พยายามที่จะพาสิ่งเหล่านั้นออกไปจากป้ายรถที่บ้านเธอให้ได้

ฉันจะไม่ยอมตายที่หน้าบ้านเธอ ให้เธอได้หัวเราะเยาะ เย้ยหยัน ถากถาง
มีแรงแค่ไหน ฉันก็จะกระเสือกกระสน ออกไป เพื่อให้หลุดพ้นจากป้ายหน้าบ้านเธอ
ให้จงได้ เพื่อรักษาไว้ซึ่งศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ที่เธอพยายามเหยียบย่ำมาตลอดเวลา

ความเจ็บปวดที่ฉันได้รับ ในวันนี้
ซักวัน มันจะย้อนกลับไปหาเธอ
ในวันที่เธอไม่มีใครอยู่ข้างกายแล้ว

เพราะเธอเที่ยวผลักไส ไล่ฆ่า คนที่รู้จัก 
และรักเธอทุกคนออกไปจากชีวิตจนหมดสิ้น

ขอให้เธอได้รับกรรมนี้ในไม่ช้า
และเมื่อเวลานั้นมาถึง
ขอให้เธอได้นั่งคิด และสำนึกรู้ในความเจ็บปวดที่เธอได้รับนั้นแต่โดยดี
ว่าสิ่งที่เธอได้รับนั้น  มันคือสิ่งที่คนรักเธอทุกคนได้รับมาก่อนทั้งสิ้น
จากการกระทำด้วยน้ำมือของเธอเอง

เธอได้ฆ่าคนทุกคน ที่รู้จักเธอ ที่รักเธอ จนหมดสิ้นแล้วคนดี
หนทางต่อไปของเธอ คงตีบตันแล้ว เธอได้ปิดเส้นทางเดินของเธอเองแล้วทั้งหมด
จงรอรับผลกรรมจากการกระทำนั้นของเธอเถิดคนดี

วันที่เธอกินน้ำตา แล้วเธอจะรู้ว่า พี่เจ็บปวดอย่างไรในวันนั้น




ฉันเจ็บครั้งนี้มากมายนัก
มันจะถูกจดจำไว้ในความทรงจำของฉันตลอดไป

วันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ชวนน้องมาไถนา



หรือนาน้อย  ของเธอ  มันแล้งน้ำ
ยามคืนค่ำ  จึงหา  น้ำมาใส่
แบกนาน้อย  เร่หา ชั่งน่าอาย
หาน้ำใส่  ผืนนา ที่แตกราน
นาของน้อง  มันคง  ไม่เหลือค่า
มันคงไร้  ราคา เพราะร้าวฉาน
ถูกเขาปล่อย  น้ำใส่  จนร้าวราน
เธอจึงคลาน  ไปหา น่าไม่อาย
มีคนรัก  คนชอบ  เธอตอบไม่
ไม่ใส่ใจ ไม่สน ไม่มองหมาย
แค่อยากลอง  น้ำกาม จากผู้ชาย
คงจะตาย  หากเธอ ไม่ได้กิน
พี่ก็มี จะให้ แม่โฉมศรี
และยินดี  พลีให้  แม่โฉมฉิน
พี่ก็พร้อม  ยอมให้  เธอดื่มกิน
เชิญยุพิน  เร่มา  หาพี่ชาย
ได้ทั้งน้ำ  ทั้งเนื้อ หัวใจรัก
ได้ลีลา  หน่วงหนัก ไม่ซื้อขาย
มอบให้น้อง เต็มรัก  สมศักดิ์ชาย
จะให้น้อง  สมหมาย  อารมณ์ปอง
มาเถิดน้อง  พี่ก้อง  ก็มีดี
เรื่องอย่างนี้  ตัวพี่  ไม่เป็นสอง
มันทั้งยาว  ทั้งใหญ่  พี่รับรอง
พี่จะจัด  ให้น้อง ร้องครวญคราง
น้องต้องการ สิ่งใด  มาหาพี่
อย่าเดินหนี  ทำตัว ให้เมินหมาง
ลองกับพี่  สักครั้ง เถิดน้องนาง
เธอจะคราง ร้องลั่น สั่นรัญจวน
รักก็ดี บี้ก็เก่ง มาเด้งใส่
เดี๋ยวพี่ก้อง  จัดให้  เธอโหยหวน
มิได้พูด  กวนใจ  ให้ยียวน
มาเถิดนวล มารัก  กับพี่ชาย
เธอจะรู้ ว่าเกิด  มาชาตินี้
ให้พี่ก้อง บดบี้ ไม่เสียหลาย
เธอจะพูด  ชาตินี้ ไม่เสียดาย
ได้พี่ก้อง  ขย่มให้ สมใจจริง
พี่ก็ชาย มาดแมน  แถมแฮนด์ซั่ม
มีร่างกาย  หล่อล่ำ กรำทุกสิ่ง
ทุกอณู ร่างกาย  ล้วนของจริง
เธออย่าวิ่ง  เร่หา ให้ได้อาย
อยากจะเห็น  อยากจะรู้ อยากจะลอง
ของพี่ก้อง  ว่ามัน ขนาดไหน
ว่ามันใหญ่ มันยาว  สาวติดใจ
ทดลองได้ ค่อยพูด  ว่ารักกัน
ไม่ติดใจ พี่นั้น  ไม่อุทธรณ์
มาลองก่อน รับรอง  ถึงสวรรค์
ถ้าเธอไม่ เสร็จกิจ  ค่อยว่ากัน
มานัดคืน นัดวัน  ดวลกันเลย
เธอจะรัก  พี่นี่ แต่คนเดียว
ไม่แลเหลียว ชายใด ก็เมินเฉย
แม้ดีลโด้  เทียบพี่  ไม่ได้เลย
โอ้น้องเอ๋ย  อยากให้  เธอจริงจริง
ลองมาลูบ  มาคลำ  มากำดู
จับมันกด  ใส่รู รู้ทุกสิ่ง
พี่เชี่ยวชาญ  ช่ำชอง ของจริงจริง
มีหลายหญิง  หลายนาง  ครางสมใจ
ทุกทุกนาง ครางมา  นับไม่ถ้วน
ต่างโหยหวน เพราะเธอ เสร็จสมหมาย
เรื่องปีนเขา   เล็กใหญ่ พี่สบาย
จับเต่าคว่ำ  เต่าหงาย ลวดลายดี
มาเถิดน้อง  ถ้านา  มันแล้งน้ำ
เธอจะชุ่ม จะฉ่ำ ไปทุกที
จะนาน้อย  นาใหญ่  พี่ยินดี
พี่จะบด  จะบี้ ไถนาเธอ
นาจะรก  จะร้าง  พี่ถางให้
จะแหวกว่าย สอดส่าย ไม่ให้เผลอ
ทุกซอกมุม  นาน้อย ของตัวเธอ
จะชุ่มฉ่ำ เสมอ ด้วยมือชาย
ถ้าติดใจ ตัวพี่ ยิ่งดีแท้
จะไถนา  ให้แม่ เช้ายันสาย
ก่อนอาหาร หลังอาหาร มิวางวาย
พี่จะถาก จะไถ ให้ทุกวัน
จะอุทิศ หัวใจ  ให้เพียงน้อง
ไม่ให้เธอ  หม่นหมอง ครองสวรรค์
จะรักเดียว ใจเดียว  ตราบนิรันดิร์
พาน้องเที่ยว สวรรค์ ทุกวันคืน

.......................................................................
พี่ก้องอยากให้น้อง มาลองรักกัน
ร้อยคำพูดก็ไม่สุ้มาลองทำนะจ้ะ














วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

อย่าทำตัวเป็นส้วมสาธารณะ



ผู้หญิง ในอีกสถานะหนึ่ง ก็หมือนส้วม

ในความหมายของส้วมนี้มันก็มีหลายระดับตามไปด้วย
เช่นส้วมที่บ้าน แม้จะมีกลิ่นเหม็นบ้าง แต่ก็มีคนใช้ที่ชัดเจน

แต่ส้วมสาธารณะ 
แม้จะให้คนไปเยี่ยวใส่ ขี้ใส่เหมือนกัน
แต่มันต่างกัน

ส้วมที่บ้าน ไม่ใช่ใครก็จะเข้าไปใช้ได้ ถ้าดูแลรักษาดีๆ
ส้วมที่บ้านก็จะน่าใช้ เสมอ

แต่ส้วมสาธารณะ ใครก็ได้มีเงิน 3 บาท 5 บาท ก็สามารถเข้าไปขี้ ไปเยี่ยวใส่ได้แล้ว
ใครไปใครมาก็ขี้ใส่เยี่ยวใส่ มันจะหาความสะอาดไม่ได้เลย

ผู้หญิงมากมายเป็นส้วมบ้าน

ผู้ใช้คือเจ้าของบ้าน และเจ้าของบ้านดูแลเอง

ผู้หญิงหลายคนทำตัวเป็นส้วมสาธารณะ
ที่ใครต่อใครก็ใช้ได้ แค่มีเงิน 3-5 บาท

ส้วมลักษณะนี้ จึงไม่มีค่าทางใจ
ไม่มีอะไรให้คิดถึง ขี้ใส่แล้วก็จากไป ก่อนจากไปถุยน้ำลายใส่ด้วยเสียอีก

พอผ่านมาทางนี้อีกครั้ง ปวดขี้ปวดเยี่ยวอีกก็เรียกใช้อีกแก้ขัด


สาวๆทั้งหลาย

ค่าของสตรี มันนับวันเสื่อมทรุด ถ้าไม่หยุดพฤติกรรม
แค่เราอยู่เฉยๆ เราแก่เสื่อมค่า เราแก่ เรามีลูกให้ใครไม่ได้ เราก็ไม่มีค่าในสายตาชาย
หรือในสายตาสังคม

ถ้าเราไม่มีคุณค่าน่ายกย่อง ไม่มีเกียรติ ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่รักนวลสงวนตัว
เป็นผู้หญิงเที่ยวร่าน ไปนอนบ้านผู้ชาย เที่ยวนอนบ้านโน้นบ้านนี้

แล้วคุณค่าของเรามันจะมีให้ภูมิใจได้อีกหรือ

ค่าของสตรี มันอยู่ที่ จริยา มารยาท ความเป็นเมียที่ แม่ที่ดี
คู่คิดที่ดี เพื่อนที่ดี ของสามี

ถ้าทำตัวดีๆ เธอก็จะสูงค่า น่ายกย่อง อัญมณีชิ้นใดในโลกนี้ ก็มีค่าไม่เท่าเธอ
 แต่ถ้าเธอ เร่ ร่าน ผู้ชาย เตร็ดเตร่ ยามค่ำคืน เช้ามาค่อยกลับเข้าบ้าน เหมือนผีปอบ ผีกระสือ ออกหากินขี้ กินไส้  พอไก่ขันแล้วก็กลับเข้าบ้าน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผู้หญิงอย่างนี้ ผู้ชายเขาไม่ยกย่อง ไม่บูชาหรอก เพราะมันซื้อได้ด้วยเงิน

เมื่อมันซื้อได้ด้วยเงิน มันก็ไม่ได้ใจ

ยิ่งตัวเองใส่พานไปให้เขาถึงบ้าน มันก็ยิ่งไม่มีค่า

อาหารบางอย่างราคาแพง คนก็แย่งกันซื้อหามากิน เพราะคนเห็นข้อดี

อาหารบางอย่างให้ฟรี คนเขาก็ไม่กิน

อย่าทำตัวเป็นอาหารชั้นต่ำไร้ค่า
แม้หมายังไม่มอง

รักษาเกียรติ รักษาศักดิ์ศรีของเราเอาไว้ 

วันนึงจะมีคนเห็นค่าของเราเอง

..........................................................................................................................
ขอให้น้อง รับฟังเสียงพี่
แล้วชีวิตนี้พี่จะดูแลเธอเอง ให้มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี


ผิดพลาดพลั้งไปในวัยเยาว์
พี่นี้ยินดีลบรอยแผลเป็นที่ใจให้เธอ
และเติมเต็มความสุขให้เธอได้

พี่ขออย่างเดียว อย่า เร่ร่อนร่านสวาสขาดผู้ชายไม่ได้เหมือนคนเป็นฮิตทีเรีย
มันไม่ไหวจริงก็มาหาพี่ ผู้ชายคนนี้จะให้เธอทุกอย่าง 
เว้นเสียแต่น้องจะ เป็นที่สันดาน เสียแล้ว

ถ้าเช่นนั้นพี่ก็ต้อง ขอถอยออกมา