น้ำเสียงใส ใบหน้าสวย
มันยังติดหูติดตาเราอยู่
ดูเหมือนว่าไม่มีทางจะลบเลือนออกไปได้เสียแล้ว
เธอเป็นใครกัน ริญ
เธอกำลังคิดอะไร
เธอกำลังจะพาหัวใจของฉันไปไหน
เวลานี้ ฉันรู้สึกว่า
หัวใจของฉันหลุดลอย
ไปอยู่กับเธอเสียแล้ว วริญญา
จากคืนจากวันทุกอย่างมันเริ่มผันแปรเปลี่ยนไป
ความใกล้ชิดสนิทสนมเริ่มมีมากขึ้น
เสียงโทรศัพท์
มักจะดังบ่อยขึ้นในเวลาเลิกงาน
มีการนัดพบ นัดเจอ
พบปะพูดจากันสองต่อสอง
เปิดโอกาสให้หัวใจของเราสองคนได้พูดคุยกัน
โดยนับวันสายสัมพันธ์ของเรายิ่งแนบแน่น
ชีวิตของวัยรุ่น
เมื่อความรักวิ่งเข้าหา
ถาโถมใส่อย่างไม่รู้ตัว
ก็ทำให้เราลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
ลืมว่าเธอเป็นใคร
และเราเป็นใคร
คุณพ่อของวริญญา เป็นอาจารย์
สอนอยู่ใน มข.
ส่วนคุณแม่ของเธอเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน
อยู่ใน มข.เช่นกัน
ช่วงเย็นหลังจากเลิกงาน
ก็จะเปิดบ้านพัก ขายของชำให้ผู้คนใน มข.นั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น