ยินดีต้อนรับทุกท่านสำหรับคนใจช้ำที่ถูกย่ำยีมาไม่ว่าคุณจะเป็นใครเราคือเพื่อนกัน

วันจันทร์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2559

ไดอารีสีดำ2


เรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นเมื่อ
13เมษายน 2527
วันนี้เราจำได้อย่างขึ้นใจเพราะเป็นวันตรุษสงกรานต์
วันปีใหม่ไทย วันที่ใครต่อใครออกเที่ยวเล่นน้ำสนุกสนาน
อยู่กับเพื่อนฝูง ญาติมิตรที่บ้าน แต่สำหรับเรา
ลูกจ้างของบริษัทขายน้ำอัดลม ซึ่งพักอาศัยหลับนอน
อยู่ที่โกดังเก็บของ ถูกนายจ้างสั่งให้เปิดร้านเฝ้าร้าน
เพราะอาจจะมีลูกค้าสั่งของเข้ามา
ในช่วงเทศกาลอย่างนี้นับว่าเป็นเวลาทำเงินของร้านอยู่ไม่น้อย

..กริ๊งๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ที่หน้าร้านดังขึ้น
เรารีบวิ่งไปยกหู สวัสดีครับบริษัทไทยสงวนครับ
บริษัทไทยสงวนใช่ไหมคะเสียงหญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง
ช่วยนำน้ำอัดลมมาส่งที่ร้านใน มข. 10 ลังด่วนด้วยนะคะ
เมื่อเธอแจ้งที่อยู่และรายละเอียดแล้วเธอ ก็วางสายไป
เราโทรศัพท์ไปแจ้งนายจ้างว่ามีคนสั่งของ ในมหาวิทยาลัยขอนแก่น 10 ลัง
นายจ้างบอกให้เรานำรถมอเตอร์ไซค์ต่อพ่วง ใส่ของ ออกไปส่ง พร้อมปิดร้านให้เรียบร้อยด้วย
เรานำสินค้าตามที่สั่งขึ้นใส่กระบะพ่วงด้านข้างมอเตอร์ไซค์
แล้วก็ขับตรงมุ่งหน้าเข้าไปใน มข. ตามที่อยู่ที่แจ้งไว้

เมื่อขับรถมาถึงร้าน เรามองดูจนแน่ใจว่าใช่แน่
ข้างในร้านมีหญิงสาวผิวขาว สูงโปร่งบาง ผมทรงนักเรียน
เราคะเนว่าเธอคงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเราคือ 17 ย่าง 18 ปี
สวัสดีครับ ผมเอาของมาส่งครับ
เธอหันตามเสียงเรา จ้องมองหน้าเราอยู่ครู่หนึ่งพร้อมกับพูดว่า
ยกเข้ามาข้างในเลยจ้า  วางไว้ที่เดิม แล้วก็เก็บขวดเก่ากลับไปด้วย
เราก็จัดการยกลังน้ำอัดลมเข้าไปตามที่เธอสั่ง
ขณะที่เรากำลังสาระวนอยู่กับการจัดของ
เธอก็ถามว่า เธออายุเท่าไหร่ล่ะ เราอายุ 17 เรียนอยู่ ม.5 ที่สาธิต
เธอถามเรา พร้อมแนะนำตัวเธอเองด้วย
เราก็ตอบคำถามเธอไป เธอก็ยิงคำถามเราอีกเป็นชุด


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น