เพื่อนทั้งหลาย
เลือดเนื้อทุกหยดในกายเรา
ทุกอณูที่ประกอบเป็นร่างกายเราขึ้นมา
คือเลือดเนื้อของพ่อของแม่ที่ฝากสายเลือด
เพื่อที่จะให้เรารักษาและสืบทอดสายเลือดของพวกท่านต่อไป
เราจะใจดำลงคอที่จะหยุดยั้งสายเลือดก้อนนี้ให้สิ้นสุดลงที่เรา
ความกตัญญูกตเวที คือการรู้คุณผู้ให้กำเนิดผู้ให้ชีวิตผู้เลี้ยงดู
อบรมสั่งสอนและต้องรู้จักการตอบแทนบุญคุณท่านเหล่านั้น
บางครั้งการที่เราเกิดมา
ชีวิตก็ทุกข์บ้าง สุขบ้างตามสภาพครอบครัว
แต่สุดท้ายเราก็เติบโตมาได้
นั่นหมายความว่ามีผู้เลี้ยงดูเรา
มีผู้ให้ชีวิตเรา
ผู้ที่มีพระคุณเหล่านี้
ต้องการอะไรจากเราทดแทนการให้ชีวิต ทดแทนการเลี้ยงดูของพวกท่าน
ท่านเหล่านั้นเหนื่อยยากแค่ไหน ทุ่มเทแค่ไหนที่ต้องเลี้ยงเรามาให้เติบโต
ท่านเหล่านั้นหวังจะให้เราเติบใหญ่ ได้ดีมีความก้าวหน้า
มีครอบครัว มีลูกมีหลาน สืบต่อสายเลือดสายสกุล สืบทอดจิตวิญญาณท่าน
ให้เลือดก้อนนั้นยังคงอยู่บนโลกใบนี้ตราบเท่านานแสนนาน
แต่ถ้าเราจะให้เลือดของพ่อ ของแม่เราสิ้นสุดลงที่เรา
โดยที่เราไม่คิดสืบทอด ไม่มีลูกมีหลานให้ท่านสืบไว้ในโลกนี้
ก็เท่ากับเราเนรคุณพ่อแม่ผู้ที่ให้กำเนิดเรา และรักเราที่สุดนั่นเอง
จงคิดดูว่ามันสมควรหรือไม่
จงอย่ากลัวการมีครอบครัว
จงอย่ากลัวการมีภาระ
จงอย่ากลัวการมีลูกหลาน
เพราะนั่นคือ ภาระหน้าที่โดยตรงของมนุษย์
ที่จำเป็นต้องทำ จำเป็นต้องรับภาระหน้าที่นี้
และส่งต่อสายเลือดพ่อแม่เราไปยังรุ่นต่อๆไป
เพื่อให้เลือดเนื้อเชื้อไขพวกท่านไม่หายไปจากโลกนี้
พวกท่านไม่ได้เลี้ยงเรามา
เพื่อให้เราเห็นแก่ตัว กลัวลำบาก
เพราะพวกท่านก็ลำบากเพื่อเรา
เพื่อที่จะให้เราสืบภาระหน้าที่นี้ต่อไป
จงคิดดูให้ดีว่าเราจะเป็นผู้เนรคุณท่าน
เพราะเห็นแก่ตัว ใช้ร่างกายที่ท่านให้มาไปในทางที่ผิดกระนั้นหรือ
หันกลับมาเสียเถิด เพื่อบุพการีผู้ประเสริฐของเรา
เราไม่ได้ทำเพื่อใคร แต่เราทำเพื่อประกาศให้โลกรู้ว่าเราเกิดมาไม่เสียชาติเกิด
ที่เกิดมาแล้วก็ใช้ชีวิตไปวันวันแล้วก็ตายทิ้ง
โดยที่ไม่ได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่เลย
ถ้าเราเป็นผู้ชายก็ยังมีโอกาสหลายทางเช่น
บวชแทนพระคุณ ดูแลครอบครัว
สร้างสายเลือดใหม่ให้ท่าน
แต่ถ้าเป็นผู้หญิงล่ะก็
มีทางเดียวคือรับหน้าที่เป็นแม่ของหลานท่านเสียเท่านั้น
ไม่มีโอกาสได้บวชทดแทน
ยิ่งถ้าเราเป็นลูกโทนคนเดียว
นั้นหมายถึงเราแบกรับหน้าที่ใหญ่หลวงนี้ทั้งหมดเพียงผู้เดียว
เราจะไม่มีทางหนีบ่วงกรรมนี้ได้เลยถ้าเราไม่ทำหน้าที่
เราจะเป็นผู้เนรคุณ ติดค้างพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเลี้ยงดูเรามา
เราจะรักใครก็ได้ในโลกใบนี้ เราจะอยู่กับใครก็ได้ในโลกใบนี้
แต่เราไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหน้าที่ที่พ่อแม่ให้เรามาแต่กำเนิด
เราไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดเส้นทางสายเลือดก้อนสุดท้ายของพ่อแม่ให้หมดลง
ไปจากโลกใบนี้ มิเช่นนั้นเราจะกลายเป็นคนบาปหนา เสียชาติเกิด
เสียแรงที่พ่อแม่ฟูมฟักเลี้ยงดูมา แต่ต้องมา เสียแรงเปล่า
เราจะบอกกับพ่อแม่เราว่าอย่างไรเมื่อเราตายไปพบกับหน้าพ่อแม่เรา
และเรายังจะได้รับผลกรรมนั้นทุกภพชาติ คือเกิดมาก็ผิดปกติ
มีบาปมีเวรติดตัวทุกชาติไปเป็นชายก็ไม่ใช่ เป็นหญิงก็ไมเชิง
อย่างนี้ตลอดไปทุกชาติ ไม่มีสิ้นสุด เหตุก็เพราะเราไม่ทำหน้าที่ของเรานั่นเอง
จงคิดทบทวนดูเถิดสหายเอ๋ย
จงอย่ากลัวที่จะรัก
จงอย่ากลัวที่จะมีครอบครัว
จงอย่ากลัวที่จะเป็นแม่
จงอย่ากลัวที่จะเป็นพ่อ
จงอย่ากลัวความลำบากเพราะทำหน้าที่นั้น
เพราะนั้นคือสิ่งที่จะประกาศ และพิสูจน์ตัวเราว่าได้ทำหน้าที่ที่สวรรค์ให้มาผ่านหรือยัง
อย่าให้เขาด่าทอว่าไอ้คนเสียชาติเกิด พ่อแม่ตายแล้วรอท้องเองเพื่อมาเกิดตั้งหลายปี
ก็ไม่มีโอกาสได้มาเกิดเสียที ปล่อยให้พ่อแม่ระทมทุกข์ในปรโลก
เพราะรอเกิดจากท้องเอง
มันเป็นเรื่องจริงที่พ่อแม่เราจะอาศัยท้องคนอื่นที่ไม่ใช่สายเลือดไปเกิดไม่ได้
ท่านเหล่านั้นเมื่อตายแล้วก็อาศัยท้องลูกเต้าตัวเองที่เหลืออยู่ในโลกนี้
เท่านั้นเวียนกลับมาเกิดอีกครั้ง
จงอย่าให้พวกท่านรอนาน และเสียใจ สหายเอ๋ย ฉันเตือนพวกนายแล้ว
อ่านแล้วสะดุ้งเลย มันใช่จริงด้วยค่ะ แต่เราคิดไม่ถึง
ตอบลบแต่ปัญหาคือยังหาคนมาทำลูกให้ไม่ได้สิคะ ขาดพ่อเด็กค่ะ อิอิ หาให้หน่อยสิจ้ะจะได้ไม่ถูกเขาด่าว่าเกิดมาเสียชาติเกิด