เธอได้ตาย ไปแล้ว จากใจฉัน
ไม่สำคัญ ว่าเธอ จะอยู่ไหน
ไม่อยากรู้ ว่าเธอ อยู่กับใคร
เธอจะอยู่ หรือตาย ชั่งหัวเธอ
เมื่อก่อนนี้ รักเธอ เหมือนนางแก้ว
ทำผิดแล้ว อภัย ให้เสมอ
เพราะรักแท้ ที่พี่ มีให้เธอ
จึงเสนอ สนอง ความต้องการ
ไม่คิดว่า เธอนั้น จะใจดำ
สาระยำ ทำฉัน ให้ร้าวฉาน
ใช้ถ้อยคำ ย่ำฉัน จนแหลกราน
อยากจะผ่า ดวงมาลย์ ดูหัวใจ
ใครทำดี ทำชั่ว เธอไม่เห็น
กรรมหรือเวร แต่ชาติ แต่หนไหน
ใครคิดดี คิดชั่ว เป็นอย่างไร
เธอจึงแยก ไม่ได้ ไร้ทิศทาง
ยืนชี้หน้า ด่ากราด สาดเสียหาย
อารมณ์ร้อน เป็นไฟ น่าเมินหมาง
เห็นเธอแล้ว ถอดใจ เสียกลางทาง
คงหยุดยั้ง ใจเธอ ไม่ได้เลย
เธอกับฉัน มันต่าง จนสุดขั้ว
เธอพร่ามัว แต่ฉัน นั้นเปิดเผย
ฉันรักเธอ ก็พูด ออกมาเลย
อยากกกเกย พร่ำพรอด ไม่ปิดบัง
แต่ตัวเธอ มีใจ หวาดระแวง
คิดหาเรื่อง จะคอย แทงข้างหลัง
เธอใจกล้า ฆ่าฉัน เพียงลำพัง
ใจของเธอ มันชั่ง แสนต่ำทราม
เธอกล้าฆ่า คนที่ ยื่นน้ำใจ
เธอกล้าใช้ ถ้อยคำ ที่เหยียดหยาม
เธอกล้าพูด กล้าทำ คำประณาม
เธอเหยียบย่ำ คนที่ มีรักเธอ
เธอเกรี้ยวกราด เหมือนน้ำ ที่ไหลเชี่ยว
ผิดนิดเดียว เธอฆ่า ได้เสมอ
เธอจำแนก ไม่ได้ ใครรักเธอ
สมองเธอ คงเบลอ เพราะอารมณ์
มันจบแล้ว เธอฉัน ต่อแต่นี้
เจ็บเหลือที่ เจ็บเกิน จะทนข่ม
ตัวของเธอ นั้นคือ ไฟอารมณ์
ขึนอยู่ไป คงตรม ขมฤดี
จากนี้ไป ไม่มี สายสัมพันธ์
ขาดสะบั้น เธอฉัน เพียงเท่านี้
เธอจะอยู่ หรือตาย ไม่ใยดี
แม้เป็นผี เจ็บนี้ พี่ยังจำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น