สายฝนน้ำตา
แค่ฝนตก ก็เหงา ใจของฉัน
ตกทุกวัน ใจฉัน เริ่มหวั่นไหว
ตกอย่างนี้ ต่อไป คงเหงาตาย
ก็เพราะใจ เคยช้ำ ระกำมา
เธอทิ้งพี่ จากไป วันฝนตก
ในหัวอก ฟกช้ำ อย่่างแสนสา
สายฝนหลั่ง ตัวพี่ รินน้ำตา
ดั่งอุรา จะขาด ลงรอนรอน
เมื่อฝนตก คราวใด ใจพี่ช้ำ
แสนระกำ เกินที่ จะไถ่ถอน
น้ำตาฟ้า หลั่งมา พาร้าวรอน
คิดถึงดวง สมร ย้อนเวลา
เธอรู้ไหม หัวใจ พี่อักเสบ
มันหนาวเหน็บ เจ็บปวด จนอ่อนล้า
เธอรู้ไหม แก้วใจ กัลยา
พี่คิดถึง วริญญา ทุกนาที
ตั้งหลายปี ที่เรา พรากจากกัน
ใจพี่นั้น ไม่คิด จะเบือนหนี
พี่เจ็บปวด รวดร้าว เศร้าฤดี
น้องจากพี่ ทิ้งพี่ ให้อาดูร
สายฝนหลั่ง ครั้งใด ให้ปวดร้าว
คิดแล้วเศร้า โศกา พณาสูร
จะมองซ้าย มองขวา ก็อาดูร
ใจว้าวุ่น คิดถึง วริญญา
จะกี่คืน กี่วัน ผ่านพ้นไป
พี่ลืมเธอ ไม่ได้ คล้ายคล้ายว่า
มีเธออยู่ ข้างกาย ตลอดมา
โอ้ริญจ๋า พี่นี้ เหงาเหลือเกิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น