หลายคนเฝ้าถามใจตัวเองว่า
อะไรคือความสุข
และหลายคนก็ตอบว่า
ความสุขก็คือการที่ได้ทำอะไรตามใจตนเอง คือความสุข
หลายคนก็ตอบว่า การได้ครอบครองวัตถุ และการได้เสพวัตถุ เป็นความสุข
โดยรวมแล้ว คนทั่วไปก็มักนิยามความหมายของความสุขไปในทาง
ตอบสนองความต้องการของตนเอง
หรือการได้ครอบครอง ได้ทำตามใจตนเอง ว่าเป็นความสุข
สำหรับฉันมองว่า
ความสุขที่แท้จริง เริ่มต้นที่จิตใจเรา
จะเห็นได้ว่า คนรวยมากมาย ที่ครอบครองวัตถุเกือบทุกอย่างบนโลกนี้
แต่ทำไมพวกเขาจึงไม่มีความสุข
หลายคนมีเงินเป็น พันล้าน เป็นหมื่นล้าน
แต่ชีวิตของพวกเขา มีแต่สิ่งจอมปลอม
ตั้งแต่มีคนประจบสอพลอ เอาใจ เพื่อหวังประโยชน์ มีคนรัก ก็มองแค่
ทรัพย์ภายนอก ชีวิตคนพวกนี้ไม่ได้อยู่กับโลกของความจริงเลย
อยู่ในสังคมจอมปลอม
ฉาบทาด้วยน้ำลายเหม็นๆ
และลมลิ้นที่ล่อลวง
แม้มีทรัพย์สินเงินทองมากมาย
มีบริวารห้อมล้อม
แต่มันก็เต็มไปด้วย สิ่งแลกเปลี่ยน
จ้างให้รัก จ้างให้ชอบ จ้างให้อยู่ข้างๆ
เวลาที่จะอยู่กับความจริงหาได้น้อยนิด
แม้แต่คำว่าครอบครัว ที่พ่อแม่ลูกได้นั่งอยู่
พร้อมหน้า ทานอาหารร่วมกัน
หัวเราะเฮฮาประสาครอบครัวก็หาไม่มี
ในที่สุด ก็ทำให้คนเหล่านี้ ขาดความสุข
และมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อสังคมไปด้วย
เนื่องจากพวกเขามีบริวารเพราะเงิน
พวกเขาจึงคิดว่า คนทั้งหมดซื้อได้ด้วยเงิน
ดังนั้นมีมากมายที่เราจะเห็นคนพวกนี้ทุ่มซื้อมันด้วยเงิน
เพราะเขาคิดว่า นั่นคือความสุขที่แท้จริง
หรือเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการและแสวงหา
ความสุขที่แท้จริงตามหลักพุทธศาสนาก็คือ
กายสุข ใจสุข คือมีร่างกายแข็งแรงปราศจากโรคภัยเบียดเบียน
มีจิตใจ ที่ระลึกรู้ มีสติอยู่เสมอ และไม่ยึดติด กับรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
เมื่อกายเป็นสุข ใจเป็นสุข
ในที่สุด ความสุขก็จะถูกผ่องถ่ายออกสู่สังคมรอบข้างได้อานิสงค์นั้นไปด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น