คนเราทุกคน ล้วนมีอดีต
อดีตหรือความหลัง มันส่วนหนึ่งของเส้นทางชีวิตเราที่เคยเดินผ่านมา
บางคนมีความหลังที่ดี บางคนมีความหลังที่แสนเจ็บปวด
คนที่มีความทรงจำ ความหลังที่ดี ก็มักจะกอดติดอยู่กับภาพอดีตนั้น
จนบางครั้งดูเหมือนว่าไม่ใยดีกับชีวิตจริงในปัจจุบัน
เฝ้าแต่ยิ้มหวาน ระถึงความหลังครั้งเก่า จนกลายเป็นคนเย็นชาก็มี
บางคนมีความหลังที่เจ็บปวด
ก็พยายามที่จะเดินหลีกลี้หนีอดีตที่เจ็บปวดนั้นไปเสียให้พ้น
หลายคนยอมแปลงตัวแปลงกาย เป็นคนใหม่ หรือผิดไปจากเดิม
เพื่อที่จะหนีมัน เพื่อจะลืมมันให้ได้
แต่ยิ่งหนี ยิ่งพยายามลืม ก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งจมอยู่กับมัน
ยิ่งแสร้งลืม ก็ยิ่งหลอกใจตนเอง
คิดว่าตัวเองหนีมันพ้น
ซึ่งแท้ที่จริงไม่เคยไปจากมันได้เลย
ก็เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรานั่นเอง
เราจะหนีมันไปไหน หลบมันไปไหน มันก็ไปกับเรา
เพราะมันอยู่ที่ใจเรา ยิ่งเราหนี ก็เท่ากับเรายอมรับว่าเรากลัวมัน
ยิ่งเราพยายามจะลืมมันเท่าไหร่ ภาพมันก็จะยิ่งชัดขึ้น
ก็เพราะสิ่งที่เรากำลังทำ ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง
นั่นคือสิ่งที่แสดงว่า เราอยู่กับมันตลอดเวลา
ในเมื่อเราหนีมันไม่พ้น
ในเมื่อเราไปจากมันไม่ได้
ทำไม ทำไมเราจึงไม่ยอมรับมันอย่างยืดอกว่า
ใช่ ใช่ มันคือส่วนหนึ่งของเรา มันอาจเป็นการกระทำ
หรือการตัดสินใจผิดพลาดที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตเรา
ในเมื่อเราก็มีส่วนสร้างความผิดพลาดนั้น
ทำไมเราไม่ยอมรับมันและมองหาข้อผิดพลาดนั้น
เก็บมันมาเป็นบทเรียนสอนใจตัวเอง
เพื่อที่เราจะได้ไม่เดินผิดพลาดอีกครั้ง
เราต้องอยู่กับมัน และยอมรับมัน
ยอมรับว่ามันคือส่วนหนึ่งของเรา
ที่ทำให้เรามีวันนี้ ก็เพราะเราสร้างมันขึ้นมาเอง
เราไม่ควรหนีตัวเอง เพราะเราคือมัน
เราไม่ควรหนีปัญหา ถ้าปัญหาอยู่ที่เรา
เราไม่ควรแกล้งทำว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
เราไม่ควรหลอกตัวเองว่าเราไม่เคยพลาด
เพราะนั่นคือ การหลอกตัวเอง
และไม่แก้ปัญหา ไม่พยายามจะก้าวไปข้างหน้า
ไม่พยายามที่จะออกจากมัน แต่จะหลบหนีมันทั้งที่มันก็คือเรานั่นเอง
เพื่อนทั้งหลาย
การเรียนหนังสือกับการสอบตกเป็นของคู่กัน
การเดินทางกับอุบัติเหตุก็เป็นของคู่กัน
เมื่อเรายังมีชีวิต เมื่อเรายังเดินทาง
อุบัติเหตุก็ย่อมมีโอกาสเกิดขึ้นได้กับนักเดินทางทุกเมื่อ
การเกิดอุบัติเหตุแค่เพียงครั้งเดียวในชี่วิตการเดินทาง
มันจะทำให้เราเข็ดขยาด หวาดกลัวไปทั้งชีวิตเลยหรืออย่างไร
การเกิดอุบัติเหตุเพียงครั้งเดียว มันจะทำให้เราเลิกเดินทางทั้งชีวิตเลยหรืออย่างไร
ทำไมเราไม่มองหาปัญหาว่าเราบกพร่อง ผิดพลาดตรงไหน
แล้วนำมันมาปรับปรุงแก้ไข และเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ
สำหรับการเดินทางครั้งใหม่
ชีวิตคือการเดินทางไกล
อย่าท้อใจแค่อุบัติเหตุชีวิตเพียงครั้งเดียว
เตรียมตัวให้พร้อม เก็บสัมภาระให้ดี
มองไปข้างหน้า โลกกว้างใหญ่ ยังรอให้เราค้นหาอยู่
มันมีรางวัลสำหรับคนที่ไม่ยอมแพ้เสมอ
อย่างน้อยเราก็ได้พูดว่า ฉันเดินมาจนสุดทางได้แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น