อยู่กับอดีตที่แสนหวานดีกว่าอยู่กับอนาคตที่ว่างเปล่า

บางครั้งการที่เราเดินออกจากอดีตไม่ได้

มิใช่เพราะว่าตัวเราเองจะยึดติดอยู่กับอดีตฝ่ายเดียว

บางครั้งบางที

มันมีข้อเปรียบเทียบเกิดขึ้น

ระหว่างคนในอดีตกับคนในปัจจุบัน

บางทีเราเคยคิดที่จะเดินหนีจากอดีตไปก็หลายต่อหลายครั้ง

แต่พอเอาเข้าจริงก็กลายเป็นว่า

คนใหม่นั้น เขาไม่ได้ต้องการเรา

หรือรักเราอย่างจริงใจ

คนที่หัวใจเคยมีแผลมาแล้ว

แน่นอนว่าจะต้องมีความระมัดระวังตัวเป็นอย่างดี

เพื่อไม่ให้เหตุการณ์มันซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง

เมื่อเรายื่นมือแล้ว

เมื่อเรายื่นไมตรีแล้ว

เขายื่นตีนส่งกลับมาให้เรา

มันก็ไม่มีเหตุผลที่เราจะยื่นมือออกไปอีก

สู้เก็บมือ เก็บใจของเราเอาไว้

อยู่กับโลกของเราในอดีตดีกว่า

อย่างน้อยคนในอดีตก็ไม่เคยรังเกียจ

อย่างน้อยคนในอดีตก็คือคนที่รักเราทั้งกายทั้งใจ

โดยที่ไม่มีประโยชน์อื่นใดแอบแผงทั้งสิ้น

แม้อดีตเราจะเจ็บ แต่เราก็เจ็บเพราะผู้ใหญ่

หาใช่เราเจ็บเพราะคนรักเราไม่

เรารักกันจนนาทีสุดท้าย

จนวันนี้เราก็ยังเชื่อว่าเรายังรักกัน

ที่ฉันมั่นใจได้ก็คือ ฉันยังมีรักมั่น

เรายังมีสัญญาต่อกัน

ที่ยังสานต่อไม่เสร็จสิ้น

เธออยากเปิดคลีนิก

ส่วนฉันอยากเปิดโรงเรียนกวดวิชา

อยู่ใกล้ชิดกัน และมีลูกน้อยเป็นโซ่ทองคล้องใจ

ฝันเรายังคงอยู่

แม้ตัวเราจะถูกพรากจากกัน

เชื่อว่าจิตใจของเธอคงไม่ลืมฉัน เช่นเดียวกัน

กับที่ฉันไม่เคยลืมเธอเลยเช่นเดียวกัน

แม้ว่าหลายครั้ง ฉันเคยคิดว่าจะมีคนมาแทนเธอได้

ฉันเคยคิดจะเดินจากเธอไป

แต่กลายเป็นว่า ไม่มีใครรักเราเท่าเธออีกแล้วในชาตินี้

ฉันยินดีที่จะจมอยู่กับความทรงจำดีๆเก่าๆในอดีตนี้

ชั่งมันใครจะกล่าวหาว่าฉัน จมปรักดักดาน ไม่ยอมเปิดตา เปิดใจดูโลกภายนอก

เพราะความเป็นจริง ฉันเปิดตา เปิดใจ และทุ่มเททุกอย่าง

ที่คนคนหนึ่งจะทำได้ ฉันได้ทำแล้ว

แต่สิ่งตอบรับคือ ความว่างเปล่า

แล้วประโยชน์อะไรที่ฉันจะต้องเสียเวลาเพื่อไปอยู่กับความว่างเปล่าอีกล่ะ

สู้ให้ฉันฟังคำหวานกระซิบข้างใจของฉันจากคนในอดีตจะดีเสียกว่า

อย่างน้อยหัวใจของฉันก็ไม่เคยเจ็บปวดเพราเธอคนในอดีตคนนั้นเลย