นี่หรือสิ่งที่เธอตอบแทนฉัน
ฉันเรียงร้อย ถ้อยคำ มาขีดเขียน
เธอก็บอก ฉันเลี่ยน ทนไม่ไหว
ทั้งที่ฉัน นั้นกลั่น มาจากใจ
เธอกลับไม่ เห็นใจ ฉันสื่อมา
เพราะฉันรัก ฉันจึง ยอมทุกสิ่ง
มอบหัวใจ รักจริง วางใส่หน้า
แต่เธอกลับ มองข้าม ย่ำอุรา
โพร่งออกมา ฉันไม่ สวาสเธอ
เธอไม่เหลือ เยื่อใย ให้ใจฉัน
เธอย่ำมัน จนฉัน ต้องนอนเพ้อ
ชั่งใจดำ เสียจริง หญิงอย่างเธอ
ปล่อยตัวฉัน มองเหม่อ เธอเฉียดกราย
ฉันรักจริง แต่เธอ กลับกลัวรัก
อาการเธอ คงหนัก ไม่สมหมาย
ฉันรักเธอ เธอกลับ สับปรับใจ
ทั้งที่เธอ อยากได้ คนรักจริง
เธอไม่กล้า ยอมรับ ความต้องการ
เธอหนีมัน หลอกว่า ใจเธอนิ่ง
ทั้งที่เธอ ก็รัก ฉันจริงจริง
แต่ประวิง ด้วยเพราะ เธอรวนเร
เธอจะกลัว อะไร กับคนรัก
ฉันใช่คน ร้อยหลัก รักมากเล่
ฉันไม่ใช่ รถไฟ หรือเรือเมล์
หรือลิเก ปลิ้นปล้อน กะล่อนทราม
ฉันต้องการ ดูแล หัวใจเธอ
ฉันเสนอ แต่เธอ กลับเหยียดหยาม
เธอไม่รัก ฉันไม่ ว่าคนงาม
แต่อย่าทำ เหมือนคน ไม่คุ้นเคย
ก่อนหน้านี้ ข้างกาย ยังมีฉัน
เธอต้องการ สิ่งนั้น ฉันเฉลย
หามาให้ เพื่อเธอ แม่ทรามเชย
ไม่ละเลย สักน้อย เพื่ออ้อยใจ
สิ่งที่ได้ คือใจ ของฉันเจ็บ
จนอักเสบ เหลือทน เกินทนไหว
เธอตอบแทน ด้วยการ ย่ำหัวใจ
ฉันร้องไห้ แต่เธอ กลับรื่นรมย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น