ยินดีต้อนรับทุกท่านสำหรับคนใจช้ำที่ถูกย่ำยีมาไม่ว่าคุณจะเป็นใครเราคือเพื่อนกัน

วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2559

ฉันเหงา



รักแรกและรักเดียวที่เกิดขึ้นในชีวิตฉัน
คือรักที่บริสุทธิ์และยังคงอยู่ติดในหัวใจในความทรงจำฉันตลอดมา
แม้ต่อมา ฉันเองจะมีความพยายามหารักใหม่มาทดแทน แต่ก็ไม่มีสักครั้ง
ที่จะสามารถมาทดแทนความรักจากอดีตของฉันและเธอไปได้ ฉันพยายามแล้ว
พยายามอีกหลายต่อหลายครั้ง จนบางครั้ง ฉันมั่นใจว่าน่าจะใช่ น่าจะมีใครซักคน
มาพาเราเดินออกจากอดีตนี้ไปได้เสียที แต่ไม่มีเลยซักครั้งที่จะมีใครมาทำอย่างนั้นได้
ต้นรักที่ฉันและเธอร่วมปลูกกันมา
มันไม่เคยตายไปจากใจสองเราเลย
ตรงกันข้ามยิ่งเวลาฉันเหงาว้าเหว่
เวลาที่ฉันต้องการใครซักคน
มาคอยปรับทุกข์ ระบาย
ความคับข้องใจ 
ฉันกลับไม่มีใครอยู่ข้างกายเลย
จะมองซ้ายหรือมองขวา
มีผู้คนมากหน้าหลายตา
ที่อยู่แวดล้อมเรา
แต่กลับไม่มีใครซักคนที่จะทำหน้าที่นั้นได้เลย
ยามฉันทุกข์ ฉันก็ทนฝืนกล้ำกลืนอยู่เพียงลำพัง
ยามฉันสิ้นหวัง ก็ไร้ซึ่งกำลังใจ และเสียงปลอบโยน
ยามน้ำตาของฉันไหล ก็ไร้ซึ่งคนจะห่วงหาอาลัย
ยามฉันสมหวัง ฉันเดินถึงเส้นชัย ฉันอยากมีใครซักคน
มาอยู่ข้างๆ มาร่วมแสดงความยินดี ร่วมแสดงความดีใจกับฉัน
แต่ก็ไม่มี หลายครั้งที่ฉันอยากบอกใครซักคนให้รู้ว่า ที่รัก ฉันได้เดินมาถึงเส้นชัยแล้วนะ
เธอพร้อมมั๊ยที่จะเดินไปและอยู่เคียงข้างกับฉัน แต่ก็ไม่มีเลย
บ่อยครั้งฉันถามตนเองว่า แล้วเราจะทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร
ในเมื่อไม่มีใครร่วมยินดีกับความสำเร็จ
ไม่มีใครคอยจับมือร่วมทาง
หลายครั้งฉันจึงตัดสินใจทอดทิ้งความฝันของฉันไป โดยไม่ใยดี
ทุกครั้งที่ฉันอยู่ในอารมณ์นั้น ฉันไม่มีใคร
ฉันจึงหวนรำลึกคิดถึงแต่เธอคนเดียว
คนที่ชิดใกล้ ปลอบขวัญ ให้แรงใจ
คนเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันมีค่า
คนเดียวที่ทำให้ฉันรู้ว่า ความรักเป็นอย่างไร
คนเดียวที่ทำให้ฉันสัมผัสความห่วงใย
ความห่วงหา จากความรักของเธอได้

รักเดียวที่ฉันมีความสุข
รักเดียวที่ทำให้ฉันบอกตัวเองว่าต้องอยู่ต่อ
รักเดียวที่บริสุทธิ์กับฉัน
รักเดียวที่ไม่เคยฉาบผลประโยชน์แอบแฝง
รักเดียวที่ไม่เคยฉาบทาด้วยยาพิษ
รักเดียวที่ฉันรับรู้ได้มาจนวันนี้
ว่าเป็นรักที่แท้จริง
ก็คือ ความรักจากเธอ วริญญา
ยามนี้ชีวิตพี่ แม้จะเดินไปข้างหน้า
แต่หัวใจพี่ว้าเหว่ยิ่งนัก
พี่สามารถเดินไปหยิบความสำเร็จ เกียรติยศ ชื่อเสียงมาได้ตลอดเวลา
แต่เมื่อพี่หยิบมาแล้ว ข้างกายพี่กลับไม่มีเธอ
แล้วพี่จะถือมันไว้ทำไม
หลายครั้งพี่จึงปล่อยมันทิ้งไป
หันมาใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆเพื่อรอความตาย
เพื่อที่จะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที

พี่คิดถึงเธอนัก ริญ
ชีวิตพี่เดียวดายนัก
ตั้งแต่เธอจากไป
จะหาใครที่จริงใจเหมือนเธอ ไม่มีอีกแล้ว
ชีวิตที่เหลือพี่จะอยู่เพื่อเธอ วริญญา

จนกว่าเราจะได้พบกันในชาติต่อไป
รอพี่นะคนดี พี่ขอกำลังแรงใจจากเธอ
เพื่อที่จะทำให้พี่ได้มีแรงหายใจต่อในช่วงชีวิตที่เหลือนี้





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น