เจ็บนี้พี่จะจำจนตาย

เพื่อนเอย

หลายคนอยากทำตัวเป็น นักบุญ 

เป็นพ่อพระ เป็นแม่พระ หลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่ดีไม่งาม

เวลาคบใคร รักใคร ก็ทุ่มเท เทิดทูน จนไม่เหลือพื้นที่หัวใจ

ไว้ให้ใครอีกเลย แต่หลายคนกลับได้แต่น้ำตากลับคืนมา

การที่เราจริงใจ

การที่เราทุมเท การที่เรารักจริง

มันไม่ใช่สิ่งที่ยืนยันว่าเราจะได้แต่สิ่งดีกลับคืนมา

แต่บางครั้ง การที่เราแสดงความจริงใจออกไป

ก็กลับกลายเป็นว่า เราถูกซัดกลับมา อย่างสิ้นท่า หมดเชิง

รักจริง รักแท้

มันไม่มีคุณค่าใดๆ กับคนที่ไม่รู้จักมัน ไม่รู้ค่าของมัน

มันกลายเป็นสิ่งน่าขยะแขยง น่าเกลียด น่ากลัว

สำหรับคนไม่จริงใจ สำหรับคนปลิ้นปล้อน เขากลัวรักจริง

มันน่าอนาถใจที่เรา ตาย เราเจ็บ เพราะรักแท้

เพื่อนเอย

จงอย่ามีรัก กับคนที่ไม่รู้จักรัก

จงอย่ามีหัวใจ กับคนที่ไม่มีหัวใจ

จงอย่ารักแท้ กับคนที่ไม่ต้องการรักแท้

จงอย่ามอบใจให้คนเหล่านี้

จงปลิ้นปล้อน กับคนปลิ้นปล้อน

จงโหดร้าย กับคนที่โหดร้าย

จงใช้เงินกับคนที่บูชาเงิน

อย่ารักแท้กับคนเหล่านี้

เพราะคนเหล่านี้ จะไม่รู้ค้ารักบริสุทธิ์นั่นเลย

มันคงเหมือนกับ ไก่เจอเพชร

แม้เพชรจะมีค่ามหาศาล

แต่ไก่พวกนั้นก็ไม่เห็นคุณค่ามัน

คงได้แค่ จิก ๆ แล้วก็ปล่อยทิ้ง

น้ำใจของเรา ความรู้สึกของเรา

นอกจากเขาไม่สนแล้ว

เขายังเหยียบทิ้งเสียอีก

แม้บางครั้ง เราโหมทุ่มทั้งกายใจ

จนมองซ้าย มองขวาล้วนมาจากเรา

แต่เชื่อไหมว่า มันไม่มีแม้คำขอบคุณ

ไม่มีแม้น้ำเย็นสักแก้ว ใส่มือให้เพื่อตอบแทนน้ำใจ

เราจะทนคบคนไร้ซึ่งหัวใจเหล่านี้ไปเพื่ออะไร

เพราะ จะวันนี้ วันหน้า คนไม่มีหัวใจ ก็ยังเป็นคนไม่มีหัวใจอยู่ดี

จนวันนึงข้างกายเขาไม่เหลือใครแล้ว เขาเหล่านั้นจึงจะรู้ว่า

ได้สูญเสียอะไรไป และถึงจะได้รับรู้รสชาติความเจ็บปวด และการสูญเสีย

ปล่อยให้เวลาจัดการคนเหล่านี้เถิด สหายทั้งหลาย

จงแผ่เมตตาให้กับคนไร้ใจพวกนั้นเสีย ให้พวกเขา ตาสว่่าง

เห็นทาง เห็นธรรม เห็นสิ่งถูกต้องเสียที
จงเจ็บ ครั้งเดียวแล้วเดินหนีจากไป ดีกว่าทนกล้ำกลืน
ฝืนเจ็บอย่างนี้ต่อไป
อย่าเสียใจ กับคนไม่มีใจ
อย่าเสียน้ำตา กับคนไม่มีน้ำตาอีกต่อไป

นิยายรักขาดตอน -ชมพู ฟรุ๊ตตี้