ไก่หลายรังนกหลายคอน
บ้านก็มี คนดี กลับไม่นอน
แต่บินจร ไปนอน คอนคนอื่น
เธอหลับตา ลงได้ แม่ขวัญยืน
คอนคนอื่น เธอนั้น นอนสุขใจ
ทิ้งรังนอน คอนเก่า ให้ไร้ค่า
ทิ้งหมูหมา ปล่อยมัน ให้ร้องไห้
ยามดึกดื่น ค่อนคืน ที่เธอไป
เสียงหมาเธอ ร้องไห้ ดังระงม
เธอเป็นไก่ หลายรัง น่าชังยิ่ง
พฤติกรรม ของหญิง น่าถุยถ่ม
รวงรังเก่า ของเจ้า ไม่นิยม
กลับชื่นชม รังนอน ที่จรไป
โอ้แก้วเอย แม่แก้ว สาริกา
เธอทำตัว ไร้ราคา น่าร้องไห้
เธอไม่รัก ศักดิ์ศรี หรืออย่างไร
จึงมุดหัว เข้าไป รังเขาเอย
ผิวขาวขาว ใจสาว ชั่งแสนดำ
เดินเหยียบย่ำ ศักดิ์ศรี หน้าตาเฉย
เธอไม่รู้ หรือไร แม่ทรามเชย
ไปชื่นเชย รังอื่น มันไม่ดี
ถ้าพ่อแม่ เธอรู้ คงร้องไห้
ด้วยเสียใจ ที่เธอ ทำบัดสี
รวงรังน้อง ของเรา นั้นก็มี
กลับจรรี หนีไป ซุกรังคน
ไม่อายคน ขอให้ น้องอายหมา
มันไม่เคย แบกหน้า ไปสักหน
จะดีชั่ว ตัวมัน ก็อดทน
ผิดจากคน ใจซื่อ ไม่เคยมี
รังจะดี จะชั่ว ก็รังเรา
ไปชื่นชม รังเขา ก็ใช่ที่
รังตัวเอง แม้เก่า ก็ยังมี
ซึ่งศักดิ์ศรี ไม่ให้ ใครด่าทราม
เสียแรงเรียน จนได้ การศึกษา
พฤติกรรม ส่อมา น่าเหยียดหยาม
การศึกษา ไม่ช่วย ให้ใจทราม
กลับมางาม เด่นได้ น่าอายจัง
เพราะรักดอก จึงบอก จึงร้องเตือน
ไม่อยากให้ เธอเหมือน ของเลหลัง
ใครอยากได้ ซื้อไป แค่มีตางค์
ซื้อไปวาง ขว้างทิ้ง ไร้ราคา
ของที่ดี เขาเก็บไว้ ใส่หัวใจ
แม้เนิ่นนาน เพียงไหน ก็มีค่า
แม้มองดู ยังเด่น เป็นราคา
อีกคุณค่า หาได้ ไม่ตกเลย
ไม่อยากให้ เธอลด ราคาตน
ค่าของคน น้องจ๋า อย่านิ่งเฉย
อย่าลดตัว เข้าห้อง เลยน้องเอย
ไม่งามเลย ใครรู้ ก็อับอาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น