พูดถึงเรื่อง สเป๊กซ์ หรือชายในดวงใจของผู้หญิง มันมักจะไม่อยู่ที่เดิม มักแปรเปลี่ยนไปตาม วัยต่างของเธอด้วย เริ่มจาก
- ผู้หญิงในวัยเด็กจะกำหนด สเป๊กซ์ของชายที่จะมาร่วมชีวิตไว้สูงมาก
มีชื่อเสียง มีการศึกษา มีชาติตระกูล และต้องขับรถยุโรปด้วย
- พออายุย่างเข้า 20ปี สเป๊กซ์ผู้ชายของเธอก็เริ่มลดลง
แค่ขับรถญี่ปุ่นมาด้วยก็พอ
- เมื่ออายุเริ่มย่าง 30ปี
ไม่ต้องมีรถยนต์ขับก็ได้ แค่มีมอเตอร์ไซค์ซักคนก็พอ
งานรับจ้างทั่วไป หรือขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็ได้
- พออายุย่างเข้า 40 ปี
ขอแค่ปั่นจักรยานมาให้เห็นหน้าได้แต่ละวันก็พอ
งานทำไม่ต้องมีก็ได้ มาช่วยกันทำมาหากินแถวบ้าน
เก็บผักหักฟืนอยู่กินกันไปก็พอแล้ว
- พออายุย่าง 50 ปี
ขอแค่มีเงินค่ารถเมล์มาหามาเยี่ยม ยามเจ็บป่วยไข้ คอยป้อนน้ำ หยูกยา ก็พอแล้ว
- พออายุเริ่ม 60 ปี
เธอก็จะตั้งสเป๊กซ์ไว้แค่มีแขนมีขา
ผ้าขาวม้าผูกเอว ก็เดินมาเถอะ
มาคอยตะบันหมากกินกันยามบั้นปลายชีวิต พอได้พูดได้คุยแก้เหงาบ้างก็พอ
- อะไรทีทำให้คุณค่าของผู้หญิงลดฮวบลงตามตัวเลขอายุถึงเพียงนั้น
แต่การที่เราคาดหวังจากสิ่งที่มีในตัวเราไปเทียบกับทรัพย์ภายนอก
มันทำให้เราตีราคาตัวเองตามทรัพย์ภายนอก
พอตัวเราเองมีอายุสูงวัยขึ้นจึงคิดว่าตัวเอง หมดค่า หมดราคา
ยังไงก็ได้ ซึ่งเป็นการคิดที่ผิด
คุณค่าของคนไม่ได้เสื่อมลงตามอายุ
ความเป็นคนความดี ไม่ได้เสื่อมตามอายุ
ทรัพย์ที่มีอยู่ภายในคือจิตใจ
สูงค่ายิ่งกว่าทรัพย์ภายนอกทั้งปวง
จงเห็นคุณค่าของตัวเอง
เพราะทรัพย์ภายในมันเสื่อมสภาพไม่เป็น แม้ตัวเราจะตาย มันยังคงอยู่
และถูกกล่าวขวัญถึงไปชั่วลูกชั่วหลาน
- หลายคนพอร่างกายโรยร่วง คิดว่าคุณค่าของตัวเองก็เสื่อม เพราะชีวิตไม่เคยสร้างต้นทุนทางสังคมไว้เลย ของบางอย่าง ก็มีไว้แค่เป็นที่ขี้ เป็นที่เยี่ยว ไปใช้งานอย่างอื่นก็ไม่ได้ หย่อนยานไปตามสภาพเวลา เมื่อความดีภายในตัวตนไม่มีจึงรู้สึกว่าตนเองดูไร้ค่า
ตอนที่เรายังเด็ก เรามีสเป๊กซ์ที่ดี เรามีสิ่งที่เราอยากได้ เรามีสิ่งที่เรารักมากมาย
พอเราโตขึ้น ชีวิตเรา ผ่านพ้นเส้นทางเหล่านั้นมาแล้ว สิ่งที่เราเคยอยากได้ เราก็ไม่อยากได้ สิ่งที่เราเคยรักในวัยเด็กเราก็ไม่รักมันแล้ว มันไม่ใช่เพราะเราเปลี่ยนไป แต่เพราะเราโตขึ้น เราเรียนรู้ชีวิตมากขึ้น เราพบสัจจธรรมมากขึ้น สุดท้ายเราจึงรู้ว่า เราต้องการอะไร แค่ไหน อย่างไร เท่านั้นเอง
จงอยู่ให้มีค่า จงลาโลกไปให้คนอาลัยและถามถึง
ความดี ความเลว ส่งกลิ่น ทวนลม ทวนน้ำได้ไปไกลไม่มีที่สิ้นสุด
จงให้โลกนี้จดจำเราด้วยการกระทำที่ดีงาม
คุณค่าวัดที่จิตใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น