พ่อก็แก่
ส่วนแม่
ก็ชรา
เรานั้นหนา
ยังไร้ หลักอาศัย
ใช้ชีวิต ร่อนเร่ พเนไป
ขาดเป้าหมาย ยากไร้ ซึ่งหนทาง
แสนชอกช้ำ เนื้อกลอย จึงเมินหมาง
อนาคต หมดสิ้น จะเห็นทาง
ต้องปล่อยวาง อ้างว้าง
เปล่าเปลี่ยวใจ
จะรักเขา รักใคร ไกลเกินฝัน
สารพัด สารพัน จะสรรใส่
ก็เพราะเรา ยากแค้น แสนเดียวดาย
เธอจึงร้าง ห่างไกล ไม่ใยดี
โธ่ชีวิต คิดไป ก็เท่านั้น
จะร้องแรก แหกปากกัน ก็ใช่ที่
ยิ่งพูดมาก เขาชี้ปาก ว่าไม่ดี
ชั่งบัดสี แค่เกิด มายากจน
..........***.........****.....*****....***..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น