ไม่มีถนนสายใดอยู่ไกลเกินคิดถึง

การที่เราจะคิดถึงใครซักคน

ไม่ใช่อยู่ ก็คิดถึงขึ้นมาได้

มันต้องมีความรัก ความผูกพัน หรือรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน

จึงจะมีความรู้สึกคิดถึงกันขึ้นมาได้

บางครั้ง คนที่เราคิดถึง อยู่ห่างกันเพียงแค่เอื้อมถึง

แต่เรายังรู้สึกว่า เหมือนมีกำแพงมาปิดกั้นเอาไว้

ทั้งที่ตัวเราสามารถ กระซิบบอกเขาได้เลยว่า คิดถึงกัน

ก็สามารถได้ยินเสียงกระซิบนั้นแล้ว

บางครั้งคนที่เราคิดถึง อาจจะเป็นคนในอดีต

หมายถึงคนที่เราเคยรู้จักมักคุ้น

เคยมีสัมพันธ์ทางใจกับเขา ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

และอาจเคยเป็นคนที่เคยทำให้เรา มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ

หรือมีน้ำตามาก่อน

เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อวงโคจรชีวิตของเราหลุดจากกัน

เวลาก็เข้ามากลบเกลื่อนร่องรอยนั้นไป

แต่วันหนึ่ง เรากลับหวนย้อยระลึกคิดถึงเขาขึ้นมา

พร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า หรือรอยยิ้ม เมื่อนึกถึงภาพในอดีตนั้น

บางครั้งเราก็คิดถึง คนใกล้ตัว ใกล้ใจในปัจจุบัน

แต่บังเอิญ ตัวเราอยู่ห่างไกลกัน

อาจเป็นด้วย ภาระ หน้าที่ การงาน 

ที่ต้องทำให้เราพลัดพรากจากกัน

แต่จิตใจเรายังผูกพันกันเสมือนกับว่า

เรายังจับกุมมือกันนั่งเคียงไหล่กันอยู่เสมอ

ไออุ่นจากลมหายใจ

ไออุ่นแห่งรัก

ยังสัมผัสได้อยู่เสมอ แม้ไม่มีตัวเขาอยู่ข้างเราแล้วก็ตาม

ไม่ว่าเราจะคิดถึงใคร

ไม่ว่าเขาจะเป็นคนในอดีต คนใหม่

คนที่เป็นที่ความหวัง หมายปอง

ไม่ว่าเขาและเธอจะอยู่ใกล้หรือไกลเพียงใด

รู้ไว้ด้วยเถิดว่า

มันไม่เคยมีเส้นทางใด

ที่จะอยู่ไกลเกินกว่าความคิดถึงจะไปหาได้

ไม่ว่าเส้นทางนั้นจะไกลโพ้น กันดาร ลำบากยากเข็ญสักเพียงใด

หัวใจ ยังสามารถนำพาความคิดถึงนั้น ไปส่งถึงกันได้ 

ถ้าตราบใดที่หัวใจเรายังมีความผูกพันและรักมั่น

หัวใจของฉันเป็นเช่นนั้นจริงๆ