คำตอบชีวิต

ชีวิตเราหนึ่งชีวิต มันมีความสำคัญตรงไหนกัน

มันมีความสำคัญตรงที่

คนอื่นให้ความสำคัญกับเราและเราก็ให้เกียรติตัวเอง

ความหมายก็คือ

ถ้าเรามีชีวิตอยู่ แต่คนรอบข้างเรา มองไม่เห็นเราอยู่ในสายตา

เดินจนจะชนเรา ก็เหมือนเป็นมองไม่เห็นเรา

ทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้

ทำเหมือนว่าเราเป็นอากาศธาตุ ที่มองไม่เห็นตัว

คนไม่,uใครถาม ไม่มีใครทัก หรือมีก็พอเป็นพิธี เป็นธรรมเนียม ตามมารยาทเท่านั้น

ไม่มีใคร เป็นห่วงเป็นใย ให้ความห่วงใย ใคร่รู้สนใจ

เฝ้าคอย แอบมอง แอบคิดถึง ห่วงหาอาวรณ์

ชีวิตที่อยู่แบบอากาศธาตุ

คือชีวิตที่ไร้ค่า ล้มเหลวทางสังคม

ล้มเหลวทางปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง

แม้วันวันจะพบเจอผู้คนมากมาย แต่กลับไม่มีใครที่รู้จักเรา 

ไม่มีใครที่รับรู้ถึงความรู้สึก ความต้องการเรา

นี่จึงเป็นความล้มเหลว อย่างหนึ่งในชีวิต

ถ้าเราเป็นอย่างนี้

ก็ถึงเวลาที่เราจะคิดทบทวนบทบาทของตนเองที่มันผ่านมา

ชีวิตแบบนี้น่าห่วง

วันนึงเจ็บป่วยล้มหมอนนอนเสื่อขึ้นมา จะหาใครซักคน

ที่คอยถามไถ่ ดูแลห่วงใยก็ไม่มี

ก็คงเน่าตายเป็นผีที่ไร้ญาติ

เราอาจคิดว่า ชั่งมันเหอะ ฉันหาอยู่หากินได้ไม่ขอใครกิน

มันก็ใช่ในบางส่วน แต่มันไม่ใช่ทั้งหมด

ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน จะล้มหมอนนอนเสื่อเมื่อไหร่ก็ได้

จะเดือดร้อนเมื่อไหร่ก็ได้

วันนี้เราทำงานได้ แต่พรุ่งนี้และวันต่อๆไปล่ะ เราไม่แก่ เราไม่เจ็บหรือไร

ถ้าแม้แต่คนใกล้บ้านคนบ้านใกล้ยังไม่ใส่ใจใยดีเราแล้ว

ก็อย่าไปถามหาอย่างอื่นเลย

พูดได้เลยว่า นั่นมันเป็นความล้มเหลว

อาจล้มเหลวมาจากพฤติกรรมของเราเองที่ผ่านมา

ที่ไม่เคยญาติดี ไม่เคยจริงใจ ไม่เคยแบ่งปันสังคมรอบข้าง

ไม่เห็นความสำคัญน้ำใกล้ตัว แต่ใฝ่หาน้ำไกลตัวจะมาใช้ดับไฟ

พฤติกรรมเหล่านี้ ทำให้คนชังหน้าเราทั้งสิ้น

เพราะถ้าเราไม่จริงใจกับใคร

คอยแต่จะเป็นผู้รับโดยไม่คิดจะให้ แม้แต่คำพูดที่ดี

ขี้เหนียวแม้รอยยิ้ม ขี้เหนียวแม้คำพูดที่ปลอบโยน

เมื่อเราคิดที่จะเอาแต่ได้ อีกหน่อยข้างกายเราจะไม่เหลือใครเลย

รูปพรรณสังขาร ไม่แน่ไม่นอน

วันนี้ยังหนุ่มยังสาว ยังดูสดใส อาจมีคนอยากได้ใคร่รัก

แต่เมื่อวันนึงสังขารเราร่วงโรยรา

บวกกับนิสัยที่แย่ของเรา แล้วจะมีใครล่ะอยากมองอยากคบหา

สุดท้ายก็ตายไป โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองเกิดมาทำไม

เพราะมันไร้ค่าเสียจริงๆ

นี่ต่างหากที่เราต้องสนใจ ใส่ใจ

เพราะการดำเนินชีวิต ไม่ใช่แค่ให้อยู่รอดไปวันวัน แต่มันมีมิติทางสังคม

อีกมากมาย เราไม่ต้องร่ำรวยก็ได้

เราไม่ต้อง หรูหราก็ได้

เราลำบากบ้างก็ได้

แต่ทุกครั้งที่เรากลับมาบ้านเรา

มันมีรอยยิ้ม มีเสียงทักทาย

มีคนคอยถามไถ่เมื่อเราหายหน้าไป

มีความห่วงใย ที่จริงใจให้เราอยู่เสมอ

นั่นต่างหากที่เราต้องการ

แม้จะเหนื่อยล้าบ้าง แต่เมื่อพบเจอ อุ่นไอรักจากใครซักคนที่เราสัมผัสได้

 เราก็พอใจและเป็นสุขแล้ว

อย่างน้อยเราก็มั่นใจได้ว่า เราเกิดมาและมีคนรักเราเหมือนกัน

ดอกโมก