แม่ดอกผักบุ้ง
โอ้แม่ดอก ผักบุ้ง ทะลึ่งน้ำ
อย่าได้ย่าม หัวใจ ในยามนี้
อันน้ำท่า ใช่ว่า ชั่วตาปี
จะไม่มี วันหมด เหือดแห้งไป
ยามแล้งน้ำ เจ้านั้น จะเหี่ยวเฉา
หาใครเด็ด ใครเอา ก็ไม่ได้
ยามไร้ค่า หมูหมา หมดอาลัย
เจ้าจะแห้ง เฉาตาย เมื่อปลายมือ
แม่ผักบุ้ง กลางทุ่ง คือบ้านเจ้า
บ้านนาเรา ยังใส หัวใจซื่อ
ถึงจะผ่าน มือชาย จนเลื่องลือ
พี่ไม่ถือ หรือว่า ให้ช้ำใจ
กลับมาเป็น ผักบุ้ง ที่ท้องนา
มีปูปลา เป็นเพื่อน ไม่เบือนใส่
กลับมาเถิด นวลน้อง อย่าหนีไกล
ที่บ้านป่า นาไกล ไม่ลืมเธอ
อย่าไปเป็น ผักบุ้ง ในเมืองหลวง
ให้เขาลวง เขาหลอก อยู่เสมอ
ให้เขาป้อน คำหวาน หว่านล้อมเธอ
เขาเสนอ เพื่อให้ ได้ตัวนาง
กลับมารัก กับพี่ ที่บ้านป่า
พี่ไม่เคย มุสา ว่าถากถาง
แม่ผักบุ้ง กลางดิน อย่าผินทาง
กลับเถิดนาง กลับคืน มาบ้านเรา
อย่าลืมตัว สายัณห์ สัญญา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น