ยินดีต้อนรับทุกท่านสำหรับคนใจช้ำที่ถูกย่ำยีมาไม่ว่าคุณจะเป็นใครเราคือเพื่อนกัน

วันพุธที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2558

ขอปิดประตูใจ



ประตูใจของฉันเมื่อก่อนนี้ เปิดต้อนรับเธอทุกเวลา
ยามไกลตา จิตใจของฉันก็เฝ้าห่วงเฝ้ารำพึงหา
ดึกดื่นค่อนคืน ฉันก็เฝ้าเดินตรวจตราระวังภัยให้ ทั้งบนบ้านหรือลานจอดรถ
เห็นอะไรผิดปกติ ฉันก็ร้องถามตักเตือน

ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่ฉันทำคือ เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง 
แต่เอากระดูกมาแขวนคอ

ยามเธอป่วยไข้ไม่สบาย
ฉันก็เฝ้าห่วงเธอเสมอมา มีหยูกยาก็สรรหาให้
เรียนหนังสือไม่เข้าใจ ฉันก็เฝ้าดูแลแนะนำ
ทำเว็บให้ส่งอาจารย์ได้ 
ลงแผ่นงานเพาเวอร์พ้อยต์ไม่เป็น เราก็ลงให้ แถมเงินเราซื้อแผ่นมาเอง
อยากได้ต้นไม้ดอกสีขาว ดอกหอม ก็กุลีกุจอเร่งหามาให้

มีอะไร ได้กินอะไร ก็แบ่งก็ปันให้ถึงมือมาตลอด
พืชผักรอบบ้านที่เธอหยิบคว้าไปล้วนไม่มีเกิดเอง
แต่มันมาจากมือฉันทั้งสิ้นที่ปลูกมันขึ้นมา

ฉันไม่เคยหวังอะไรตอบแทนจากเธอ ฉันแค่หวังว่า
จะได้ไมตรีจิตที่มั่นคงจากเธอ และเก็บรักษามันไว้จนตายจากกันไป
ไม่เคยคิดว่า สิ่งที่ฉันทำ เธอกลับมองว่า เสือก เสนอมาเอง
เธอมองน้ำใจจากคนว่าเสือก เธอก็หมดค่าแล้วในสายตาเช่นกัน

เพราะฉันลงไปดูรถเธออยู่ทุกคืน
ฉันจึงรู้ว่ามีรอยชนไม่มีรอยชน
ด้วยความปรารถนาดีฉันจึงบอกเธอไป
เพื่อจะช่วยเธอแก้ไขได้ทัน
แต่กลายเป็นว่าฉันเป็นหมา เสือกตามเคย

ความรู้สึกดีๆที่เคยมีมา มันจึงขาดสะบั้นลงทันที
ประตูใจที่ฉันเคยเปิดไว้ให้เธอจึงถูกปิดลงทันที
และกุญแจไขใจของฉัน ฉันจึงขอคืนทันที

ไม่เคยคิดว่านี่คือสิ่งที่คนที่เรารู้สึกดีจะทำกับเรา
และยังไม่สำนึกในสิ่งที่ตนเองทำอีก กลับตะแบงข้างๆคูๆอย่างน่าสมเพช
ไม่เพียงไม่สำนึกผิด เธอยังโพสต์ด่าฉันต่อหน้าสาธารณะ
ทำให้ฉันมองเห็นเข้าไปถึงพื้นเพของหัวใจเธอจนหมดสิ้น

ฉันจะอภัยให้เธอ 
แต่ฉันจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เธอทำกับฉันจนวันตาย
ฉันจะไม่ทวงคืนจากเธอชาตินี้ แต่ฉันให้เธอชดใช้กรรมที่เธอก่อกับฉันชาติต่อไป

นี่จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะกล่าวพาดพิงไปถึงเธอเพื่อให้เธอรู้
จากวันนี้ไป ประตูหัวใจฉันปิดตายสำหรับเธอ
ไม่ขอเหยียบเงา ไม่ขอเผาผี
เป็นตายร้ายดีไม่ขอนำพาอีกต่อไป
เธอตายแล้วจากใจฉัน เธอตายด้วยมือเธอเอง
เธอตายด้วยทิฐิมานะของเธอเอง
เธอตายด้วยฤทธิ์อารมณ์ของเธอเอง

สุดท้ายฉันขอเตือนเธอ อย่าไปทำอย่างนี้กับใครอีก
เพราะถ้าใครคนนั้นไม่ใช่ฉัน เธอคงจะได้รับการเอาคืนอย่างสาสมแน่นอน
ขอให้เธอโชคดี อยู่ในโลกเน่าๆของเธอต่อไป
 โลกที่สายตาหยามเหยียดและเสียงซุบซิบของชาวบ้านจับจ้องอยู่
ฉันพยายามแล้วที่จะยื่นมือพาเธอออกไป
สิ้นสุดกันเพียงนี้


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น