บางคนรู้แค่ เลข 1-9
ก็คิดว่าตัวเองรู้มากแล้ว ก็คิดเองว่าข้านี่แหละแน่ที่สุดในแผ่นดิน
แต่บางคนกำลังคิดค้นตัวเลขใหม่ขึ้นมา ก็คือ เลข 0
คนที่รู้เลข 1-9 พากันนั่งหัวเราะ เพราะต่างชี้ว่าเลข 0 มันไม่มีค่า
แต่เมื่อคนคิดค้นเลข 0อธิบายและแสดงวิธีใช้
ทุกคนจึงเห็นว่า เลข 0 คือเลขอัศจรรย์ที่ ทำให้จำนวนนับกลายเป็น อินฟินิตี้
ไม่มีที่สิ้นสุด เพียงแค่เติมเลข 0 ใส่ข้างหลังเลขตัวอื่นเท่านั้น ก็มีค่าไม่มีที่สิ้นสุด
และสามารถ แบ่งทอนลงได้ ด้วยเลข 0 เช่นกัน
พวกที่คิดว่าตัวเองฉลาดรู้หลายเลขมากกว่าจึงยอมจำนนว่าแท้จริงตนเองยังโง่อีกเยอะ
เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าคนรู้ แม้จะรู้มาก ก็รู้จากที่คนอื่นสร้างขึ้น
มันสู้คนที่รู้น้อย แต่รู้จากการคิดค้นสร้างขึ้นมาเองไม่ได้
บางครั้ง
เราคิดว่าสิ่งนี้ใช่ แต่มันก็ไม่ใช่
บางครั้งเราคิดว่าสิ่งนี้ควร สุดท้ายมันก็ไม่ควร
บางครั้งเราคิดว่าสายตาเราถูกต้องที่สุด แต่บางครั้งมันก็ไม่ใช่เช่นกัน
หลายๆครั้งที่เราต้องเสียเวลา ไล่ตาม ไล่คว้าสิ่งที่เราคิดว่า ควร และมันใช่
โดยลืมมองดูสายตาคนอื่นที่อยู่รอบข้างเรา ที่คอยจับจ้อง มองดูเราตลอด
อยู่ห่างๆ แต่ไม่กล้าเผยตัวออกมา
ต่อเมื่อวันนึง เรานั่งร้องไห้
เราแอบมองเห็นว่าคนรอบข้างเราคนนั้นแอบร้องไห้ด้วย
บางครั้งเราสะดุดทำท่าจะล้มลง
เธอกลับตกใจเหมือนจะล้มตามเรา หรือคอยดึงเราขึ้น
คนธรรมดา
ที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเราเลย
แต่กลับเป็นคนที่เราเห็นหน้าเธอทุกครั้งที่เรามีปัญหา
โทรศัพท์มาคอยถามไถ่ สุข ทุกข์ อย่างไร
ได้ขนมซักชิ้น ผลไม้ซักลูก เธอก็มาถึงเราตลอด
เวลานี้ ฉันเริ่มเข้าใจว่า ใคร ควร ใครไม่ควรที่จะใช้ชีวิตอยู่ข้างเราตลอดไป
ถึงแม้มันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกัน ร่วมหอเคียงห้อง
แต่ทุกครั้งที่ลืมตา เราก็มีกันเสมอมา
ฉันค้นพบ และมองเห็นเธอแล้ว
ขอโทษที่พี่เสียเวลาตั้งมากมาย เพื่อไปไล่คว้าเอาขี้มาใส่มือให้เหม็นติดมือ
บัดนี้ ประตูใจพี่เปิดไว้เพื่อเธอเดินเข้ามา ถามไถ่ สารทุกข์ สุกดิบเสมอ
หนอนในบ่อขี้ ย่อมไม่มีทางรังเกียจกลิ่นและรสชาติของขี้ไปได้
แค่เพียงมันอ้าปาก ขี้มากมายก็ไหลเข้าท้องของมันแล้ว
แม้จะมีเทวดา ไปบอกมันว่า ภพภูมิที่หนอนอยู่ มันไม่ควรอยู่ และจะพาไปอยู่วิมาน
แต่หนอนกลับบอกว่า ไม่มีที่ไหนดีกว่าที่นี่อีกแล้ว
เป็นเทวดา เวลาจะกินยังต้องเสียเวลานึกนึกจึงจะอิ่มทิพย์
เป็นหนอนในบ่อขี้ แค่อ้าปาก ขี้ก็เต็มท้องแล้ว
เมื่อสิ่งมีชีวิต อยู่กับสิ่งใดเป็นเวลานานๆ และทำสิ่งนั้นเป็นเวลานานๆ สุดท้าย
สิ่งมีชีวิตนั้น ก็จะชินกับมันจนเป็นเรื่องธรรมดา และสูญเสียความสามารถในการแยกแยะ
ดีชั่ว ควร ไม่ควร ออกจากกันได้ อยู่กับขี้ จนไม่รู้สึกเหม็นกลิ่นขี้
อยู่กับคำพูดที่หยาบกร้าน จนรู้สึกธรรมดา
วันนึงเมื่อเห็นสิ่งที่แตกต่างจากที่ตัวเองเป็นอยู่
ก็คิดว่า นั่นคือสิ่งผิด
มนุษย์ย่อมเป็นไปตามกรรม
เมื่อเราได้ทำในสิ่งที่ควรทำแล้ว
พูดในสิ่งที่ควรพูดแล้ว
ก็จงอย่าเสียใจที่จะเดินจากไป
เพราะเราได้ทำหน้าที่ดีที่สุดแล้ว
ถึงเวลาที่เราจะหันวงโคจรใหม่และเลี้ยวกลับไปหาเธอคนนั้น
คนที่ไม่เคยได้แม้แต่ความห่วงใย คิดถึง สายตาที่เป็นห่วงจากฉันเลย
แต่เธอกลับมีทุกสิ่งทุกอย่างให้กับฉัน
ทุกเส้นทางใจของพี่ นับแต่วันนี้จะไหลไปหาเธอ
และจะหยุดละเมอหาขี้เสียแต่วันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น