แม้นว่าเธอ ตัดบัว ไม่เหลือใย
พี่ก็แสน เสียใจ เป็นนักหนา
เธอปิดหมด ช่องทาง ที่เคยมา
ทำเหมือนว่า พี่นี้ ไม่ใช่คน
ไม่คิดว่า ความคิด เธออย่างนี้
เธอหรือพี่ กันแน่ ที่สับสน
ดูดูไป ก็คล้าย คนวิกล
สาละวน สาละวัน พันใจเธอ
พี่ยื่นมือ เธอยื่นตีน ใส่ตลอด
ความสัมพันธ์ เลยจอด อยู่เสมอ
ถ้าคิดดี ดีไป ไม่ว่าเธอ
ขอให้เธอ อย่าขาย ของเก่ากิน
อย่าเที่ยวเร่ เทขาย ผืนนาน้อย
คนอื่นเขา จะคอย พูดติฉิน
ชีวิตนี้ คงยาก สิ้นมณฑิล
ถ้าหากิน กับการ ขายผืนนา
พี่ยังรัก อภัย ให้เสมอ
อยากทักทาย ทุกครั้ง ที่เจอหน้า
แต่อดกลั้น อดทน ตลอดมา
เพราะทีท่า เย็นชา ของตัวเธอ
ใช้หัวใจ ซื้อใจ เธอไม่ได้
คงใช้เงิน ไปยื่น ข้อเสนอ
เธอชอบเงิน หรือใจ กันแน่เธอ
บอกซิเออ พี่จะ ได้ทำตาม
เสียแรงรัก เสียแรงหลง เสียแรงห่วง
แต่พุ่มพวง ตัดใย แลเดินข้าม
เหมือนเกลียดตัว กินไข่ แม่คนงาม
เธอจึงย่ำ ข้ามหัว ของพี่ไป
พี่รักเธอ วันนี้ ก็ยังรัก
ยังแน่นหนัก พลัง รักยิ่งใหญ่
อยากให้เธอ เดินคู่ เคียงกันไป
จึงได้ใฝ่ ได้ฝัน ให้อาลัย
แสนเสียดาย ร่างกาย ให้เขาชม
แลกกับค่า ขนม เขาโยนให้
ใช้ชีวิต เสเพล แสนเสียดาย
พี่รักเธอ หมดใจ เธอไม่มอง
ตัวพี่ก้อง คงทำ ได้เท่านี้
ได้แต่ยื่น ไมตรี ให้สนอง
เธอเตะทิ้ง โยนทิ้ง กลิ้งลงคลอง
ใจพี่ก้อง แหลกร้าว เปล่าเปลี่ยวทรวง
แม้เมื่อใด มีใจ เป็นสัมมา
พาใจเธอ กลับมา พี่ยังห่วง
พี่ยังรัก ยังหลง ยังอยากควง
พี่ยังห่วง ตัวเธอ ทุกวี่วัน
ไม่อยากให้ เยื่อใย สายไมตรี
ขาดสะบัน อย่างนี้ แม่จอมขวัญ
หรือไม่อยาก เห็นหน้า ชั่วนิรันดิร์
ถ้าอย่างนั้น ใจพี่ คงร้าวราน
พี่ยกเธอ ไว้ใน หัวใจพี่
คอยเติมรัก ไมตรี เชื่อมสมาน
แต่เธอกลับ ยกตีน สิ้นสัมพันธ์
หัวใจของ เธอนั้น ดำกว่ากา
กลับคืนมา ที่รัก อย่าหักกัน
กลับมาสาน สัมพันธ์ เหมือนดังว่า
อย่างน้อยน้อย ก็พลอย เอ่ยวาจา
คอยถามไถ่ ไปมา ก็ยังดี
แม้ไม่รวยเหมือนใคร แต่พี่ก็พอมี
ไม่เคยคิดใช้เงินซื้อเธอ แต่ถ้าเธอต้องการก็มาเจรจาการค้ากันได้เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น