เธอรู้ไหมหลายเดือนที่ผ่านมา
ฉันเจ็บปวดรวดร้าวอย่างแสนสา ทนทุกข์ ทรมาน
อยู่อย่างมีมณฑิล มีความผิด เพราะเธอชี้หน้า กล่าวร้าย ป้ายสีฉัน
ทั้งที่ฉันคนนี้ นี่เอง ที่คอยห่วงใยดูแลเธอมาตลอด คอยถามไถ่ คอยจับตาดูอยู่ตลอดมา
ว่าอยู่ดี มีสุขอย่างไ ใครคิดดี ใครคิดร้าย ก็นำมาบอกมากล่าวเสมอมา เพื่อให้เธอรับรู้
แต่มันกลับเป็นว่า เธอจงใจชี้นิ้วมาที่หน้าฉัน เธอป้ายมณฑิลให้ฉัน
ทั้งๆที่ฉัน ยังเฝ้าคอยห่วงใยปรารถนาดีต่อเธอเสมอมา
ฉันกลืนกล้ำ หวานอมขมกลืน อดทน ทนแบกรับสิ่งที่ฉันไม่ได้กระทำไว้เพียงคนเดียว
เพื่อรอให้ความจริงมันปรากฎขึ้นมาเอง เพื่อที่ตัวฉัน จะได้พ้นวิบากกรรมนี้ไป
ฉันอดทนรอ ฉันหวังเสมอว่า ความดีที่ฉันทำจะปกป้องคุ้มครองฉัน
และสะสางความจริงให้กับฉัน
ในที่สุดวันที่ฉันรอก็มาถึง
วันที่ฉันหยุดความห่วงใย หยุดความสัมพันธ์ หยุดกางปีกปกป้องเธอ
ทันทีที่ฉันหยุดกางปีกป้องเธอ ศัตรูของเธอ ก็กระโดดขย้ำหน้าเธอทันที
เหมือนเสือที่กำลังหิวโซมาแสนนาน
มันกระโดดกัดเธอ ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก และไม่มีทีท่าจะลดละ หรือจะอ่อนแรงลงไป
ฉันเห็น ฉันรับรู้มาตลอด ก็เพราะคนพวกนี้เกลียดเธอจากวิบากกรรมที่เธอสร้างไว้
เขาจึงจะเอาคืนเธอ เขาพูด เขาขู่มาตลอด ผ่านตัวฉัน เมื่อฉันนำมาบอกมาเตือน เธอกลับชี้หน้าฉันว่า ฉันนั่นแหละเป็นตัวการ
บัดนี้เธอคงรู้แจ้งแล้วสิว่า คนที่เกลียดเธอ และพร้อมจะเอาคืนมีมากแค่ไหน
และเรื่องราวจะบานปลายไปถึงไหน
เธอคงรู้แล้วสิว่า ฉันพูดความจริงกับเธอ ด้วยความห่วงใยมาตลอด
เธอคงรู้แล้วสิว่า เธอชี้หน้าด่าคนผิดคน
เธอคงรู้แล้วสิว่า เธอด่าคนที่ปกป้องเธอให้เสียน้ำใจอย่างรับไม่ได้มาตลอด
ฉันจะไม่ไปข้องเกี่ยวกับเธออีกต่อไป แต่ฉันจะปล่อยให้เธอได้รับวิบากกรรมนี้
ที่เธอสร้างขึ้นด้วยตัวเอง
ในวันนี้ฉันสะอาดแล้ว
ความจริงเปิดเผยแล้ว
ฉันไม่เคยกล่าวหาหรือคิดร้ายกับเธอ
ตามที่เธอใส่ไฟ ฉันรอดแล้ว ในที่สุด ธรรมะก็ชนะ อธรรม
ฉันหวังเพียงว่า คงจะไม่มีใครวิ่งมาเรียกฉันว่า
เธอถูกเขาเล่นงานจนแน่นิ่งคาบ้านแล้วเท่านั้นเอง
ฉันหวังว่าอย่าให้ถึงขั้นนั้น
เมื่อฉันผ่านตราบาปที่เธอสร้างให้ฉันไปได้
ฉันก็จะยืนดูเธอ รับผลกรรม จากการกระทำของเธอต่อไป
และขอเตือนในฐานะที่เคยสนิทมักคุ้นกันมาเป็นครั้งสุดท้ายว่า
คราวนี้เขาเอาจริงและไม่ใช่คนเดียว แต่เขารวมกลุ่มกัน เอาคืนเธอ
เขาบอกผ่านฉันมาแล้วว่า
กูอยู่ไม่สุขมึงก็อยู่ไม่สุข
ฉีนถึงบอกว่า ถ้ายังดื้อดึงต่อไปก็คง เกินเยียวยา และเกินแก้ไข
หวังว่าเธอคงรู้ว่าฉันพูดถึงเรื่องอะไร
ในขณะที่ฉันนั่งเขียนอยู่นี้
วิบากกรมที่เธอสร้างไว้มันก็ยังร้องเป็นบ้าเป็นบอ
พร้อมเสียงตะโกนแช่งด่าตลอดเวลา
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดอย่ามีเวรแก่กันและกันอีกเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด รักษาตนให้พ้นจากพิษภัยที่เธอสร้างไว้เถิด สาธุ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น