เวลาเราจะรักใครซักคน
เราอย่าไปตั้งคำถามว่าแล้วเขาจะรักเราตอบไหม
เพราะถ้าเราคิดอย่างนั้น เราก็ผิดหวังตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว
ถ้าเราจะรักใครซักคน
สิ่งแรกที่เราต้องถาม และสำรวจคือ จิตใจตัวเราเอง
ว่ามีความสุจริตใจหรือไม่ที่จะรักใครซักคน
ว่ามีความมั่นคงพอหรือไม่
ว่ามีความพร้อมที่จะรับทุกสิ่งอย่างที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคตหรือไม่
ถ้าดูแล้วเราพร้อม
ก้าวต่อไปก็คือ มองหาเป้าหมาย
เมื่อเราเจอคนที่คิดว่าใช่ หรือใช่ ก็ให้ลอง หยุดหัวใจและศึกษานิสัยใจคอกันดู
ว่า เรารับส่วนเสียของเขาได้หรือไม่ เขามีดีหรือเสียมากกว่ากัน หรือ
เขาเหมาะสมที่จะร่วมทางไปกับเราระยะยาวตลอดชีวิตหรือไม่
เมื่อมั่นใจตนเองว่าใช่ล่ะ ก็ลุยเลย
ไม่ต้องไปสนว่า จะได้อะไรตอบแทนกลับมา
แค่เราได้ซื่อสัตย์กับใจตนเองก็พอ
แล้วบางคนอาจแย้งว่า รักแล้วต้องมีอะไรตอบแทนกลับมาสิ
ก็อาจใช่ในบางส่วน คือถ้าเรารักใคร แน่นอนว่าเราก็อยากได้รักตอบแทน
อยากอยู่กินร่วมชายคา ร่วมคู่ชีวิต สร้างอนาคตร่าวมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน
แต่ รัก มันไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมกัน หรือคลื่นหัวใจเราสองคนจะจูนด์มาตรงกันเด๊ะเสมอไป
เมื่อเรารักเขาแล้ว มั่นใจแล้ว ก็พอใจที่จะได้เห็นเขามีความสุข แม้ไม่ใช่กับเราก็ตาม
ก็เรารักเขา สิ่งที่เราต้องการคืออยากเห็นเขามีความสุข
เมื่อใครซักคนให้สิ่งนั้นกับเขาได้ แล้วปัญหาอะไรที่เราจะไม่ยินดีด้วย
ขึ้นชื่อว่ารัก มันจะสถานะใด มันก็คือรัก
รักก็คือเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง แคร์ความรู้สึกกัน คิดถึงกัน ห่วงใยกัน ดูแลกัน
ถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน สิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นอุปสรรคบ้าง อาจดูแลกันได้ไม่เต็มร้อยบ้าง
แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่า รักจะสิ้นสุดลง ความคิดถึงหรือห่วงใยจะหมดไป
มันยังคงสถานะ และดำเนินตัวต่อไปได้ตราบชีวิต
มีโอกาส สบโอกาส ก็ได้ ช่วยเหลือเกื้อกูล ทักทายพูดคุย ถามไถ่สารทุุกข์สุกดิบกัน
นั่นก็คือความงดงาม ที่มนุษย์เราได้กระทำหรือแสดงออกต่อกัน
แม้เราไม่ได้รับรักจากเขาอย่างเปิดเผย ด้วยเหตุผลบางอย่างมาปิดกั้น
แต่ในความเป็นมนุษย์ เมื่อเราได้รับสิ่งดี เป็นไปไม่ได้หรอกที่ จะมีใคร
ใจหินใจเถื่อนเช่นนั้น ไม่มีแม้ความรู้สึกขอบคุณในใจลึกๆเลย มันเป็นไปไม่ได้
คนเรานั้น มีเลือดเนื้อ มีชีวิต มีจิตวิญญาณ
บางครั้ง คำพูดกับการกระทำ การแสดงออกก็สวนทางกัน
บางครั้งปากด่า แต่จิตใจก็โหยหา อยากรู้ อยากเห็นความเคลื่อนไหวเขา
ว่า เขาพูดอะไร คิดอะไร อยู่กับใคร สบายดีไหม
เมื่อได้รู้ได้เห็น ก็จบ ก็สบายใจ
บางครั้งรัก ต้องการแค่นั้นจริงๆ
คือเมื่อเรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน
ธรรมชาติของใจเรา เราก็จะหาทางปลอบโยนตัวเองว่า
ฉันขอแค่มอง ขอแค่ได้รัก เธอยังจะไล่ส่งฉันด้วยหรือ
เมื่อเธอสุข ฉันจะไม่ไปรบกวนก้าวก่ายเธอ
แต่เมื่อใดที่เธอหายไปจากสายตาหรือมีทุกข์
ขอให้ฉันได้มีส่วนในการแบ่งเบาทุกข์นั้นด้วย
เท่านั้นก็พอใจ เพื่อคนที่เรารัก
รัก...บางครั้ง
มันไม่ได้ทำเพื่อใคร
แต่มันทำเพื่อความรุ้สึกดีทางใจ
เพราะเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้ว ก็เสียดายถ้าจะทำลายมันทิ้ง
เพราะเราผ่านกระบวนการ ทดสอบ สอบถาม หัวใจของตัวเองแล้วว่า
ฉันรับเธอได้
อย่างน้อยทุกครั้งที่เธอเห็นเรา
แค่อยากให้เธอระลึกรู้ คนคนนี้รักเราก็พอ
การซื่อสัตย์กับใจตนเองสำคัญที่สุด เมื่อเราซื่อสัตย์กับใจเราแล้ว
อะไรจะเกิดตามมาก็ชั่งมันเหอะ เราไม่สนใจ
เราสนใจเพียงแค่ เราได้รักกัน
เราได้รักใครซักคน
ในโลกใบนี้ ยังมีคนที่เรารักอยู่
เท่านี้ ทุกลมหายใจเรามันก็มีค่า
มีความสำคัญที่จะดำเนินวิถีของมันต่อไป
ชู้ทางใจ พี่เป้าร้อง พี่ก้องทำจ้ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น